Geschreven door Alexandria Bellefleur
Uitgegeven door Zomer en Keuning
Olivia’s leven loopt niet volgens plan. Ze is bijna dertig, gescheiden, en het voelt niet alsof ze echt heeft geleefd. Dan ontmoet ze Margot via een datingapp. Margot is niet op zoek naar liefde, maar naar casual hook-ups en Olivia lijkt de perfecte kandidaat. Olivia is echter niet de enige die nieuwe ontdekkingen doet. Hoe meer tijd ze met elkaar spenderen, hoe leuker het wordt. Durft Margot zich kwetsbaar op te stellen en een relatie te beginnen?
Van alle drie de delen in de ‘written in the stars’ keek ik het meest uit naar deze! Vanaf het moment dat Margot op kwam dagen in de boeken, was ik meteen dol op haar. Ze is cynisch en grofgebekt, maar tegelijkertijd ontzettend beschermend en liefdevol tegenover haar vrienden. Ik was ontzettend benieuwd wie daar tegenover zou komen te staan.
En daar is Olivia! Ik vond haar erg interessant, omdat ik ook mezelf erg in haar herken. Een people pleaser, altijd maar anderen voorop stellen, zelfs al zijn ze op momenten flink toxic. Maar ook ontzettend zorgen makend en de gezondheid van een ander altijd voorop stellen. Ze past ontzettend goed bij Margot, omdat ze elkaar juist zo goed complimenteren. Margot zorgt ervoor dat Olivia meer aan zichzelf denkt en Olivia zorgt ervoor dat Margot zichzelf wat meer open stelt.
Er zitten een paar prachtige scenes in dit boek. Ik ga geen details geven, maar de kat en de vibrator? Ik kwam niet meer bij. Het is zo heerlijk om een boek te lezen dat je hardop laat lachen, dat heb je niet zo vaak meer. Dat legt ook de relatie tussen deze twee zo goed uit. Ze kennen elkaar al van vroeger, waardoor ze al snel goed op elkaar ingespeeld zijn en ze al snel verder komen in hun relatie.
Natuurlijk, zoals je typische Alexandria Bellefleur, zat er ook goede spice in. En ik denk dat deze wel mijn favoriet van de drie is daarin. Vooral juist door de opbouw. Ze hebben van minuut 1 al veel aantrekkingskracht, en met goede reden. En wanneer het dan eenmaal tot ontploffing komt, wordt dit dan ook goed uitgeschreven. Zou zeker die airco een standje hoger zetten, want in deze warmte krijg je het alleen maar warmer. Ik ben zelf ook altijd wel een liefhebber van de jaloerse types die dan gaan appen terwijl de ander in gesprek is met berichten die een ander dan zéker niet moet lezen.
Er waren wel twee dingen waar ik een beetje tegenaan liep. De eerste is meer een persoonlijke preference, die ik dan ook geen invloed laat hebben op de recensie. Ik vond het een beetje irritant hoe de twee koppels ineens erg op elkaar gefocust waren, waar Margot overduidelijk wel moeite mee had. Ze heeft het gevoel dat ze zich moet aanpassen en is bang haar vrienden te verliezen, wat ook heel logisch is. Maar het voelde daarom op momenten wel alsof ze een partner móest hebben. Terwijl ik zelf denk dat iemand als Margot juist een heel sterk aseksueel karakter zou zijn. Iemand die voor vrienden door het vuur gaat, maar ook erg onafhankelijk is. Ik vind de relatie tussen haar en Olivia geweldig, maar had het ook wel interessant gevonden als Alexandria wat meer uit haar comfort zone was gestapt en deze focus had genomen. Want liefde tussen vrienden is net zo belangrijk als de liefde tussen partners. En met de geweldige vriendschappen die zij heeft, zou dat zeker gewerkt hebben.
Ik vond het wel een beetje jammer dat de grote climax/confrontatie eigenlijk niet zo groots was, waar dit in deel één en twee toch wel een stuk meer was. Het was wel erg goed voor Olivia en bepaalde acties die ze uitvoert zijn fantastisch, maar je hbt nergens het gevoel dat er daadwerkelijk even hun relatie haaks zou kunnen lopen. Ik hou er zelf wel van als dit toch wat grootser is. Misschien is dat een romance preference, want natuurlijk hou ik van de gelukkige eindes, maar toch vind ik zelf dat er niks mis is met een beetje spanning. En dat gevoel had ik niet dit boek.
Dit boek is een goede afsluiter van een fantastische queer romance serie. Ik vind het heerlijk hoe goed deze boeken geschreven zijn en dat er meer van dit soort queer romance boeken op komen dagen. Al helemaal met de goede halte aan spice die erin verwerkt worden. We worden aan het einde van dit boek nog getrakteerd op een toekomstbeeld van alledrie de koppels, wat het alleen maar een beter einde maakt. Margot & Olivia is zeker een aanrader voor alle liefhebbers van (queer) romance die ook zeker niet schuw zijn voor een goede dosis – goed geschreven – spice. Ik ga alle zes de karakters zeker missen, maar in deze zomermaanden ga ik ze zeker nog vaker lezen. Ik zet alvast de airco een stukje hoger…
8/10
Geschreven door V.E. Schwab
uitgegeven door Best of Fantasy
Er zijn een paar dingen die de tienjarige Olivia zeker weet: ze heeft geen familie, geen stem en één groot geheim. Als ze kon praten, zou ze het vooral willen hebben over de ouders die ze nooit heeft gehad, en hoe ‘anders’ ze zich voelt dan de andere meisjes in het weeshuis. Maar zelfs mét een stem zou Olivia zwijgen over de schimmen en wezens die alleen zij kan zien. Het enige wat haar leven draaglijk maakt, is het dagboek van haar verdwenen moeder, Grace. Ze brengt haar dagen door met het ontcijferen van haar moeders laatste boodschap, maar het lijken wel de woorden van een vrouw die haar grip op de werkelijkheid aan het verliezen is. De laatste zin luidt: ‘Alles komt goed, Olivia, zolang je maar wegblijft van Gallant.’
Dan ontvangt het weeshuis een brief van Olivia’s oom, die haar uitnodigt om zich te herenigen met de rest van haar familie op zijn immense landgoed. Het enige probleem? Het is precies de plek waar haar moeder haar tegen wilde beschermen: Gallant. Maar wat kan er nou zo erg zijn aan een huis? Natuurlijk zal Olivia gaan, vastbesloten om meer over haar verloren familie en haar moeder te weten te komen. Maar elke familie heeft een duistere kant; zo ook de bewoners van Gallant.
Dit boek is een van de nieuwste pareltje dat is uitgekomen bij Best of Fantasy en ziet er weer fantastisch uit! De cover, de artwork, de stenciled edges, hij is gewoonweg prachtig! Daarbij is het ook geen dik boek, wat ik ook wel fijn vond, al helemaal omdat het een standalone is. Dus ik begon de reis van dit boek dan ook met veel plezier.
Olivia is een personage dat overduidelijk is gemaakt door V.E. Schwab. Ze is uniek, met ontzettend veel lagen. Ze komt totaal niet over als een jong meisje, maar ook weer wel. Het boek had geen kinderlijke vibe, maar was tegelijkertijd ook overtuigend met een jong hoofd personage.
Het verhaal is fantastisch. Het is niet de eerste keer dat we gelezen of gekeken hebben naar gespiegelde werelden die ieder anders zijn, maar toch geeft V.E. Schwab er een frisse, nieuwe draai aan. Over elke pagina is, net als bij Addie LaRue, goed over nagedacht. Het verschil tussen tekst en beeld, maar ook weer de overeenkomsten die je, hoe verder je in het verhaal komt, steeds beter kunt begrijpen. Ik geniet er ook enorm van hoe ze het verhaal zo heeft geschreven dat precies in het midden het dagboek aan bod komt en zo veel meer duidelijkheid geeft.
De personages naast Olivia zijn wel interessant, maar niet enorm. Matthew krijgt wel een wat diepere laag hoe verder je in het boek komt, maar hij had makkelijk vervangen kunnen worden door een totaal ander personage. Ook Hannah en Edgar voelen meer als opvul personages dan dat ze echt een toegevoegde waarde hebben. Dit vond ik wel jammer, maar ook wel weer logisch, omdat de focus wel duidelijk op Olivia ligt.
Het verhaal is spannend en houd je op het puntje van je stoel. Ik had op een bepaald moment het gevoel dat ik doorhad waar het heen ging, maar dit bleek later niet zo te zijn. Normaal vind ik het leuk om verrast te worden, maar helaas was dat niet het geval, het was juist teleurstellend. Je bouwt het hele boek naar een climax toe en wanneer je denkt, yes! Dit is het! wordt het juist enorm snel afgesloten. Dit vond ik erg jammer. Het voelde voor mij persoonlijk als afgeraffeld en dat terwijl er zo veel elementen waren die wezen naar een ontzettend tof einde. Ik zag dit boek makkelijk één van mijn favorieten worden van dit jaar, maar dat heeft het einde voor mij helaas wel verpest. Mijn verwachtingen waren enorm hoog na Addie en helaas heeft dit boek dat niet waargemaakt.
Dit boek is prachtig met het potentieel om een fantastisch boek te zijn. Dit was het voor 2/3 van het verhaal wel, maar wanneer je dicht bij het einde komt, voelt het alsof het boek snel afgesloten moest worden en dat er daarom werd gekozen voor het makkelijkste einde. Mocht je nou benieuwd zijn naar hoe ik het einde voor me zag, klik dan de spoiler hieronder open!
Als je houdt van een duister verhaal dat ontzettend goed geschreven is, dan is dit echt wel iets voor jou. Hopelijk kun je dan beter door het einde heen kijken dan ik dat kon.
7/10
Ik heb dus zelf ander einde beschreven hieronder, hoe ik het graag anders had gezien. Ben benieuwd hoe jullie hierin staan!
De eerste keer dat Olivia op de ‘omgekeerde’ Gallant arriveert, voelt ze zich veel meer thuis. Dit komt natuurlijk doordat haar vader daar deel van was. Ze heeft magische krachten om dieren en planten weer tot leven te wekken daar. Ze kan zelfs de schaduwen van de ‘Dood’ overnemen. Dit gaf mij meteen het gevoel dat Olivia thuis hoort in de omgekeerde Gallant.
In het originele einde wordt de Dood teruggedreven, is Matthew dood en neemt Olivia zijn werk over. Wat eigenlijk betekent dat er niets is verandert, alleen dat er een vervanging is voor de originele Prior. Dat vond ik een vreemde keuze voor einde.
Ik had het juist mooi gevonden als Olivia om de Dood te verslaan de baas wordt van de omgekeerde Gallant. Dat de enige manier is om hem te verslaan is om zijn plek over te nemen. En dan kan ze de omgekeerde Gallant nieuw leven in blazen en daar wonen. Ze zou alleen zijn en dat wil ze natuurlijk niet, maar Matthew zou nog aan de andere kant zijn en ze zouden samen kunnen leven als de leiders van beide gronden. Er is een bepaald moment waarop Olivia zegt dat ze heeft besloten nooit dood te gaan. Hoe mooi zou het dan zijn dat zij daar voor altijd leeft.
En misschien wordt ze juist na een bepaalde tijd wel gek en duister, waardoor het verhaal opnieuw begint, maar dan met haar als slechterik. Ik snap dat dat nog wel vergezocht is, maar ik had iets in die trant een heel stuk interessanter gevonden dan: ‘de dood is vrij, maar is wel echt binnen een pagina weer teruggedrongen naar de omgekeerde Gallant en alles begint weer opnieuw, maar in plaats van Matthew is het Olivia. Hoe denken jullie hierover?
Geschreven door Alice Oseman
Uitgegeven door Best of YA
Georgia is nog nooit verliefd geweest en ze heeft ook nog nooit iemand gekust – maar als fanfic-geobsedeerde romanticus weet ze zeker dat ze ooit iemand zal vinden. Als ze met haar beste vrienden Pip en Jason naar de universiteit gaat, is Georgia klaar om de liefde te vinden. En met haar extraverte kamergenoot aan haar zijde en een plaats in de Shakespeare Society, lijkt haar tienerdroom steeds dichterbij te komen. Maar door haar romantische plan drijft ze steeds verder van haar vrienden af. Ze vraagt zich af waarom liefde zo gemakkelijk lijkt voor anderen, maar niet voor haar. De woorden die ze naar haar hoofd geslingerd krijgt – aseksueel, aromantisch – maken Georgia onzekerder dan ooit over haar gevoelens. Is ze voorbestemd om liefdeloos te blijven? Of is ze al die tijd op zoek geweest naar het verkeerde?
Ik ben echt een enorm grote fan van de Heartstopper boeken, dus toen ik hoorde dat Best of YA ook haar novelle ging vertalen, was ik al meteen ontzettend enthousiast! Toen ik hoorde over het verhaal, wist ik ook dat dit er één is die ontzettend belangrijk is voor de jeugd. In het Engels zijn er wel wat, maar ik het Nederlands zijn er – helaas – nog weinig boeken over aseksualiteit. Ik heb mezelf er in de afgelopen jaren wel over ingelezen, maar een boek vanuit een aseksueel personage had ik nog niet gelezen, dus ik kon niet wachten om in dit boek te duiken!
Wanneer we denken aan liefde, denken we over het algemeen wel rechtlijnig, namelijk in liefdesrelaties, maar liefde is zo veel meer dan dat en dat bewijst dit boek zeer zeker wel. Dit boek is een ode aan de liefde. Zowel in relatievorm als de liefde van vriendschappen.
Georgia is een ontzettend interessant personage, omdat we haar op het begin zien als iemand die dol is op romance en niet kan wachten tot haar liefdesverhaal begint. Door het boek heen wordt ze steeds wanhopiger en pakt ze elke strohalm aan om maar verliefd te worden, ongeacht de consequenties. Er zijn meerdere momenten dat je haar door elkaar wil schudden en wil zeggen, kijk om je heen! Maar tegelijkertijd is het ook zo ontzettend begrijpelijk. Kijk naar de omgeving waarin we opgroeien, niks is gericht op aseksualiteit. Ook vanuit familie wordt ons bijna letterlijk verteld dat we niets zijn zonder een relatie. Wie heeft er ook al 1000 keer gehoord van een familielid wanneer je eindelijk eens aan een relatie gaat? Dit maakt Georgia een enorm realistisch personage waarvan je niets liever wil dan haar in je armen sluiten en zeggen dat het goedkomt, hoe moeilijk het soms ook gaat zijn.
Naast Georgia was Rooney wel echt mijn favoriet. De gelaagdheid van haar personage is zo uitgebreid en elke stap in de goede richting die ze zet, geeft je zo’n warm gevoel. Hoe meer je over haar ontdekt, hoe beter je haar acties begrijpt. Ook bij haar had ik regelmatig momenten dat ik haar door elkaar wilde schudden door alle fouten die ze maakte, maar stuk voor stuk zijn ze enorm logisch. De vriendschap tussen Georgia en Rooney groeit ook op een hele mooie manier. Van adoratie naar een realistisch inzicht en gelijkwaardigheid. Dit komt op het einde van het boek tot zo’n prachtige uiting dat de tranen echt even in mijn ogen schoten.
Dit hele boek is overduidelijk geschreven door iemand die precies weet waar ze het over heeft. Alice Oseman is naast een goede illustrator ook een enorm goede schrijver en ik kan echt niet wachten om meer van hen te lezen! Van begin tot eind is dit boek een rollercoaster van realistische emoties die, zelfs al ben je niet aseksueel, op momenten heel herkenbaar zijn. Toen ik het boek uit had, vond ik dat ook ontzettend jammer, want wat had ik graag meer over hen gelezen.
Dit boek is een ode aan de liefde. Of dat nou in de vorm van een relatie is of ontzettend sterke vriendschappen, beide zijn even mooi en even veel waard. Ik hoop ontzettend dat we vaker van dit soort boeken gaan krijgen en dat dit er ook één is die op scholen komt te liggen, want ik denk dat er heel wat jongeren zijn die hier ontzettend veel steun uit kunnen halen. Dit boek is in mijn ogen een must-read voor iedereen!
10/10
