Het is een bizarre tijd geweest. Begin april zaten Joost en ik nog vakanties te plannen naar Londen en Gent en 13 april was hij overleden. We zijn nu zo’n twee maanden verder en het is nog steeds een onmogelijk iets om te bevatten. De wereld is een prachtig persoon verloren en ik ben mijn levenspartner kwijt. We waren alles al van plan, trouwen, kinderen, alles. We waren nooit uit elkaar gegaan.
Deze afgelopen weken zijn niet anders te beschrijven als hels. Sinds kort ben ik weer aan het werk, om maar het ritme erin te houden van opstaan, om niet maar constant op bed te blijven liggen. Daarbij krijg ik ook hulp van een psycholoog. Ik probeer me op allerlei fronten bezig te houden en ik heb veel lieve vrienden en een fantastische schoonfamilie die daarin helpen. Maar elke dag doet het pijn, en dat zal het ook altijd blijven doen. Dus wat nu?
Nu ga ik stapje voor stapje door. Want dat moet. Joost heeft altijd zo hard geleefd. Als er iemand wilde leven, was hij het wel. Dus ik ga door. Hoe moeilijk het ook is. Vooruit kijken is haast niet te doen, maar ik probeer het wel. Ik heb twee tatoeages laten zetten, die beiden zijn gericht op Joost en dat vind ik heel fijn. Zo draag ik hem letterlijk altijd bij me. De exacte uitleg van beiden zal ik binnenkort een blog van plaatsen.
Over een paar weken is het Yaltival, een festival dat onder andere ik organiseer. Deze had nooit bestaan zonder Joost, dus natuurlijk zal hij daar ook geëerd worden. De lieve Sarah Moore Fitzgerald komt ook, Joost zijn favoriete auteur, om te praten over Joost en de impact die hij en bloggers maken op schrijvers. Dit soort dingen maken het leven toch weer een beetje waard. Het gaat zo ontzettend mooi worden.
De dag daarna vertrek ik op vakantie. Ik ga naar Aruba, een land waar Joost nooit naartoe zou gaan. Voor de mensen die het niet weten, Joost kon niet zweten. Dus naar een land gaan waar het constant rond de 30 graden is, was een absolute no-go voor hem. En dat is precies de reden dat ik ga. Één van mijn beste vriendinnen woont daar tot eind dit jaar en samen gaan we even weg van alles, en dat is heel fijn. Maar natuurlijk heb ik Joost altijd bij me, want ik ga daar ook scuba diven, in de hoop roggen te zien. Die kans is heel klein, maar ik zie Joost er wel voor aan om daar ineens ook weer in op te dagen, dus ik ga de poging wel wagen. Ook ga ik daar aan zijn boek werken, want die is zo belangrijk.
Ook mijn bookstagram ga ik weer langzaam mee beginnen. Dat zal sowieso met ups en downs gaan. Ik heb een aantal keer gezeten van, moet ik er niet mee stoppen? Hoe kan ik nu blij foto’s van boeken maken? Zonder mijn lieve Joost was ik hier überhaupt nooit mee begonnen, maar het is wel iets van mijzelf. Joost en ik hebben samen natuurlijk een gigantische boekenkast, maar onze boek focussen waren vaak totaal anders. Hij zou me een keiharde schop onder mijn reet geven als ik zou stoppen met iets wat me altijd zo veel plezier heeft gegeven. Joost heeft ontzettend veel mensen geraakt en gemotiveerd om boeken te lezen, en ik wil daar graag mee door blijven gaan. Voor mezelf, maar net zo goed ook voor hem. Daarbij begin ik langzaamaan weer ook echt te lezen en merk dat het fijn is om even te ontsnappen in een goed boek. Dus juist nu is bookstagram heel fijn. Ook met hoeveel liefde jullie hebben getoond toen Joost net was overleden, daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Bookstagram is een plek waar ik me thuis voel en waar Joost en ik samen in zaten, dus dat doorzetten is ook een connectie tot hem, en dat is nu op dit soort momenten heel fijn.
Hoe nu verder, geen idee, maar ik weet dat het ontzettend moeilijk gaat worden. Maar wat ik wel weet, is dat ik ga proberen wat meer zoals Joost te zijn. Voor mensen klaarstaan. Niet iets goeds doen om er iets van terug te verwachten. En vooral, mezelf zijn. Want ik denk dat we allemaal wel een voorbeeld kunnen nemen aan Joost. Er zijn weinig mensen zo in en in goed als dat hij was. Dus laten we allemaal een klein beetje meer zoals Joost zijn en zo de wereld een stukje mooier en kleurrijker maken.
Geschreven door Talia Hibbert
Uitgegeven door Zomer en Keuning
Chloë is niet de average hoofdpersoon in een romance: ze is chronisch ziek, een computernerd en ze was bijna dood. Die gebeurtenis zet haar aan tot het opstellen van een lijst vol buitenissigheden, zoals dronken worden, motorrijden, betekenisloze lekkere seks hebben én iets slechts doen. Enter Redford Morgan, een klusjesman met tattoos, een motor en de sexappeal van duizend Hollywoodacteurs bij elkaar. Red is ervan overtuigd dat zijn leven totaal niet matcht met dat van de brave Chloë, maar ze blijken meer gemeen te hebben dan ze ooit hadden gedacht.
Toen ik hoorde dat Zomer en Keuning de Brown Sisters boeken ging vertalen, was ik zo enorm enthousiast. Ik had al heel wat positieve verhalen gehoord, dus keek er enorm naar uit. Maar of hij de hype waard was? Spoiler Alert, dat is een volmondig ja!
Chloe is een ontzettend interessant en complex personage. Ze heeft ontzettend veel meegemaakt, waardoor ze zichzelf heeft afgesloten van de wereld. Maar wanneer ze op een dag bijna in een dodelijk ongeluk terecht komt, besluit ze het roer om te gooien en een lijstje te maken met wat ze allemaal mee wil maken. Wat ik zo mooi vond aan het lijstje, was dat het niet meteen met gigantisch grote dingen begon, maar juist wat kleiner. Wat ook logisch is, want Chloe moet dit ook stapje voor stapje doen. Ze is namelijk chronisch ziek, waardoor ze altijd pijn heeft. Wanneer ze de hulp krijgt van de o zo vervelende Red, gaat het steeds sneller. Ik vond Chloe zo ontzettend leuk, omdat ze zo echt is. Door alle heftige gebeurtenissen en teleurstellingen heeft ze een gigantisch muur om zich heen gebouwd. Ze is sarcastisch en hardvochtig en I love it. Ze werkt hard om altijd voor haarzelf te zorgen, zelfs wanneer ze juist ook een keer hulp nodig heeft. Ze is koppig, maar tegelijkertijd ook zo enorm lief en zorgend. Daarbij worden chronisch zieke mensen vaak afgebeeld als zwak, terwijl dat helemaal niet het geval is. Zo ook niet in Chloe’s geval. Ze is juist zo ontzettend sterk, zelfs wanneer alles tegen zit.
Red is de man die ik voor iedereen zou willen kopiëren en plakken, want wat is dat een fantastische man. Vaak is het zo dat in romance novels de man echt perfect is, en dat vind ik soms net iets te overdreven, maar hierin is het wel zo, juist omdat hij ook wat imperfecties heeft. Zijn vorige relatie heeft hem zo veel pijn gedaan, waardoor hij enorm onzeker is geworden. Ik kon het ook erg waarderen dat dit in het boek zat, want mentale en fysieke mishandeling is vaak iets dat alleen afgebeeld wordt van man naar vrouw, terwijl dit andersom natuurlijk net zo erg is, maar minder aandacht krijgt.
Hun relatie is zo ontzettend goed omdat er veel dingen zijn waar ze aan moet werken en ze elkaar goed kunnen helpen. Een relatie is geen oplossing, maar kan op een gezonde manier wel enorm helend werken. En dat is in hun geval ook zeker zo. Natuurlijk moet er ook een flink conflict in het verhaal zitten, en dat was ook zeker zo. Ik heb vanuit veel kanten gehoord dat mensen zoiets hadden van ja, maar dit is makkelijk op te lossen met een goed gesprek. Maar die houden geen rekening mee met hetgeen wat ze meegemaakt hebben. Dan is zoiets een heel stuk makkelijker gezegd dan gedaan, omdat, zelfs als je elkaar vertrouwt, geschiedenis niet uit te gummen is en er altijd een kleine angst is dat deze zich herhaalt. En als je dan in een situatie belandt waarbij je het gevoel hebt alsof dit het geval is, ga je van het ergste uit en staan die muren weer steevast om je heen, wat de ander ook zegt.
Dit boek was swoonworthy, emotioneel, grappig en gewoon ronduit fantastisch. De spice was ook heerlijk heet. Dit boek was realistisch van begin tot einde, wat het juist zo ontzettend goed maakte. Geen perfecte mensen op de covers van standaard romannetjes, maar een koppel met ieder zijn eigen issues waar ze samen aan werken en elkaar aanvullen. Een romance zoals we die onszelf ook gunnen!
9/10
Geschreven door Lynette Noni
Uitgegeven door Best of Fantasy
Kiva Meridan heeft de Elementproeven overleefd. Na tien afschuwelijke jaren verruilt ze de tralies van Zalindov voor de stadsmuren van Vallenia. Nu ze haar vrijheid terug heeft kan ze zich richten op het doel waar ze al sinds haar arrestatie op zint: wraak. Om te beginnen moet ze binnen de rebellenbeweging op zoek naar haar broer Torell en haar zus Zuleeka, zodat ze kunnen terugeisen wat hun familie toebehoort: de troon van Evalon. Maar onder het wakend oog van kroonprins Jaren is het bijna onmogelijk om ongezien het paleis uit te komen – tot de avond van het rivierfestival.
Dankzij een list van Torell en Zuleeka wordt Kiva met hen verenigd. Maar het weerzien is allesbehalve de hereniging waarop ze had gehoopt. Kiva’s loyaliteit wordt zwaar op de proef gesteld terwijl ze haar hart langzaam verliest aan de kroonprins. Om ook deze keer te overleven moet Kiva navigeren door een web van leugens, politieke spelletjes en intriges aan het hof. Kan ze voorkomen dat ze haar familie opnieuw kwijtraakt?
Ik kon echt niet wachten om aan dit boek te beginnen. Ik vond deel 1 goed, maar miste nog net een beetje meer, waarvan ik wel het gevoel had dat het erin zat. Het einde geeft daar een goede hint naartoe. Dus toen het boek uit kwam, ben ik deze meteen gaan lezen. En wow, wat is deze énorm goed!
Ik vond Kiva in deel 1 wel interessant, maar nog net iets te vlak. Dat is in dit deel helemaal verdwenen. Je leert veel meer over haar kennen en ook over haar geschiedenis. Ze struggelt enorm met haar gevoelens en haar plichtsgevoel. Daarbij heeft ze veel moeite met ook zichzelf onder controle houden, nu dat ze haar magie gebruikt heeft. Kiva is een goed uitgewerkt personage die je gewoon graag een keer een knuffel wil geven met alle shit die ze meemaakt.
Ik kijk er enorm naar uit om de broer en zus van Kiva in actie te zien. And boy, they did no disappoint. Ik kon enorm genieten van Zuleeka. Ze is iemand die weet waar ze voor vecht en daar ook zonder probleem mensen voor opoffert. Je kunt het hele boek niet echt hoogte van haar krijgen tot een bepaald moment, en dan wordt ze alleen maar interessanter. Torrell is ook een interessante toevoeging, maar net wat minder, omdat je al heel snel door hebt wat zijn standpunten zijn. Hij is een belangrijke toevoeging aan het verhaal, maar net iets minder dan de rest.
Ik vind de relatie tussen Jaren en Kiva echt fantastisch. Je merkt dat er de laatste tijd veel alpha style mannen voorkomen in YA en dat kan ik op momenten ook wel waarderen, maar vond het ook wel eens leuk om juist een rustige, lieve jongen te hebben die haar vertrouwt en er voor haar is en niet haar gevechten voor haar vecht. Wanneer het nodig is, kan hij wel dominant type uit de hoek komen, maar over het algemeen is hij vooral heel lief en romantisch, zelfs met alles wat hij mee maakt.
Een personage waar ik alleen maar meer van wil zien is sowieso wel Caldon. Hij komt als de typische flirter uit de hoek, maar heeft zo veel meer lagen waar je door het boek heen steeds meer achter komt. Hij is er altijd voor Kiva, maar is tegelijkertijd ook enorm calculerend en houdt alles in de gaten. Hij is de perfecte beste vriend waarvan je weet dat hij er altijd voor je is, zelfs al is hij op momenten bloedirritant.
Het hele boek lang loopt de spanning steeds meer op. Je weet dat Kiva een keuze moet maken, maar dat deze ook elke keer weer moeilijker wordt gemaakt. Wanneer je een ontdekking maakt over iets wat enorm in het voordeel kan werken van de rebellen, weet je dat de grote climax eraan komt. ik ga er niet te veel over zeggen, maar ik heb de laatste 100 pagina’s op het puntje van mijn stoel gezeten, en heb echt even moeten bijkomen toen het boek uit was. Waar ik de plottwist in deel één net iets te veel uit de lucht vond vallen, was het nu juist dat de opbouw perfect was en de laatste pagina’s echt flink geiriteerd was dat er niet meer was (op een positieve manier), want potverdorie, je kunt een boek toch niet zo eindigen?! Ik heb echt nú meer nodig.
Dit boek was goed geschreven, spannend, romantisch, dramatisch, en nog zo veel meer dan dat. Ik heb enorm genoten van dit boek en kan niet wachten om te ontdekken hoe Lynette Noni dit gaat eindigen. Als je deel 1 goed vond, dan ga je houden van dit deel. Is het al augustus?!
9/10
Auteur: Alice Oseman
Uitgever: Best of YA
Charlie had nooit durven hopen dat Nick hem ook leuk zou vinden, maar nu zijn ze officieel een stel. Nick heeft zelfs de moed gevonden om voor zijn moeder uit de kast te komen. Maar nog lang niet iedereen is op de hoogte van zijn geaardheid. Nicks oudere broer weet nog van niks en om nog maar te zwijgen over alle andere vrienden en familie. En dan gaan ze binnenkort ook nog op schoolreis naar Parijs.
Het leven kan soms heel moeilijk zijn, zelfs met iemand van wie je houdt aan je zijde. Hoe serieuzer de gevoelens van Nick en Charlie voor elkaar worden, hoe meer ze elkaar nodig zullen hebben. Op sommige momenten zelfs meer dan ooit.
Dit boek is tot nu toe mijn favoriet van de serie. Nou moet ik eerlijk zijn, dat zeg ik bij elk deel, maar het is wel echt zo. Dit boek heeft zo veel mooie lagen. De liefde die tussen Nick en Charlie groeit, maar ook de uitdagingen waar ze tegenaan lopen, zoals vrienden, familie en ook mentale problemen. Daarbij kregen we ook wat meer diepgang in andere personages, zoals Aled, die je misschien ook wel kent van Radio Silence, een van de boeken die Alice Oseman heeft geschreven. Maar ook over Tao en Elle krijgen we meer te weten. En zelfs de leraren van Charlie en Nick! Dit geeft het verhaal zo veel meer diepgang, wat ik ontzettend mooi vind.
In dit boek gaan ze met school naar Parijs. Ik ben zelf net afgelopen september in Parijs geweest, dus het was heerlijk om al die leuke plekjes te zien, zoals Shakespeare and Co, De Louvre en nog veel meer mooie plekjes. Alice Oseman heeft een prachtige stijl waarin ze dit allemaal laat zien. Ook de manier waarop ze bepaalde tekstblokjes tekent, geeft zo veel meer inzicht in het gevoel wat erachter ligt.
Dit boek was ook wel een stuk heavier en je merkt dat dat langzaamaan alleen maar meer wordt. Je ontdekt dat Charlie toch een stuk meer struggelt met zijn coming out dan dat je in eerste instantie wist, en nu komt dit alleen maar meer terug wanneer Nick in die situatie zit. Ook komen er nieuwe personages aan bod die ook een hoop weerstand bieden, wat niet altijd meehelpt in een nieuwe relatie. Ik vind het ontzettend goed hoe Alice Oseman dit in haar verhalen verwerkt. Ze bouwt het sterk op, waardoor het niet ineens heel veel is.
Advies aan Nick
Vanuit Best of YA kregen wij als recensenten de vraag gesteld: Als Nick jouw vriend was, wat voor advies zou je hem geven of tegen hem willen zeggen?
Lieve Nick, wat ben je toch een geweldig persoon. Ik mag in mijn handjes knijpen met een vriend als jij. En Charlie ook, met jou als partner. Maar Nick, jij net zo goed ook met hem. Charlie is iemand met een groot hart, dat daar heel veel mee voelt. Zowel liefde als angst en stress. Hij laat het niet altijd goed zien, dus probeer er zo veel mogelijk voor hem te zijn en stel hem ook gerust. Hij maakt zich zorgen om je dat je het dadelijk net zo erg te verduren krijgt als hij toen hij net uit de kast kwam. Laat hem weten dat het oké is, dat je nooit spijt hebt of zult krijgen. Ben er voor hem en praat met hem, hij heeft het nodig. Hij is het waard.
Dit boek was prachtig en gaf ook al een duidelijke vooruitblik naar het volgende deel, die vermoedelijk een heel stuk heftiger gaat worden. Toch heb ik er vertrouwen in dat de liefde tussen Nick en Charlie alles overwint, maar dat betekent niet dat het geen uitdaging gaat worden. Ik ben ontzettend benieuwd naar het volgende deel en of deze, net als de afgelopen delen, het deel daarvoor gaat overtreffen, want deze was ontzettend goed!
10/10
