Voor iedereen die liever Halloween spendeert thuis, met een goed boek, heb ik hier een paar goede aanbevelingen voor iedereen die wel in die Halloween sfeer wil komen, maar liever niet buiten.
Nevernight (nimmernacht) is een van mijn favoriete reads van dit jaar. Deel 1 is eigenlijk gewoon Hogwarts op steroïdes, met een bonus van een schaduwkat. Wat wil je nog meer? Dit verhaal draait om Mia Corvere, wiens familie is vermoord. Ze wil wraak nemen op de daders, maar hiervoor moet ze eerst alles leren over de beste moordtechnieken. En er is geen betere plek hiervoor dan de Rode Kerk. Maar daar binnenkomen is al een zware taak, laat staan het jaar overleven…
Een van mijn favoriete schrijfsters EVER is Christina Henry. Daarnaast ben ik een gigantische Alice in Wonderland fan, dus deze twee combineren in een boek, genaamd Alice, was voor mij een instant-buy. Dit boek is echt ontzettend creepy en laat je ook echt heel oncomfortabel voelen. Maar het is zo steengoed geschreven! Maar wees wel voorbereid, na dit boek ga je nooit meer normaal naar een tea party kijken… Mocht je dit boek nou ook fantastisch vinden, er is nog een deel twee, én volgend jaar april komt er een novelle uit met vier nieuwe short stories!
Een andere aanrader is ook zeker A Good Girl’s Guide to Murder. Deze thriller volgt Pippa, die besluit om voor haar studie een moord te onderzoeken die vijf jaar geleden heeft plaatsgevonden. Deze is netjes afgesloten, maar Pippa vertrouwt het niet helemaal. En wat als ze gelijk blijkt te hebben…? Deze moordthriller zet je constant op het verkeerde been en houd je in spanning tot de laatste pagina!
Voor de mensen die ook interesse hebben in Alice, is hier nog een creepy retelling, namelijk Dorothy Must Die. Deze retelling van The Wizard of Oz volgt een meisje uit Kansas. Maar niet hét meisje uit Kansas. Amy Gumm wordt getransporteerd naar Oz. Maar Oz lijkt totaal niet op de verhalen die ze gehoord heeft. Alles staat op zijn kop en niets klopt. En dit is allemaal de schuld van Dorothy. Amy is gerekruteerd en heeft maar een taak. Dorothy. Must. Die. Deze apocalyptische versie van Oz is spannend, gestoord en knetterhard. Dus loop over de welbekende ‘Yellow Brick Road’ en onthoud: Wicked is good and Good is Wicked…
En als laatste hebben we nog een spot-on thriller horror verhaal die perfect past bij de fans van Pretty Little Liars. Dit verhaal volgt de identieke tweeling Ava en Lexi. Toen ze jong waren, bedachten ze een derde tweeling, Alicia, die altijd de schuld kreeg wanneer er iets fout ging. Maar nu zijn Ava en Lexi volwassen en is er een jongen dood en wijzen alle bewijzen richting de niet-bestaande Alicia. Heeft één van de tweeling het gedaan, of is Alicia ineens echt geworden? Dit hele boek houd je op het puntje van je stoel en zorgt ervoor dat je zelfs aan jezelf gaat twijfelen. Ben voorzichtig met imaginaire vrienden. Voor je het weet, blijken ze echt te zijn…
Dus ga lekker op de bank zitten met één van deze heerlijke boeken. Maar onthoud, sluit je ramen en ga echt, maar dan ook écht niet een tea party starten…
Throne Of Glass is mijn favoriete boekenserie ooit. Ik ontdekte de serie toen deel 3 net uit was in het Engels en ik was meteen verliefd. De wereld, de personages, de geweldige verhaallijn, ik hield ervan. En dat doe ik nog steeds. Jaar na jaar genoot ik ontzettend van elk boek dat weer uitkwam. Tot 23 oktober 2018, toen het laatste deel uitkwam in het Engels. Wat heb ik me een potje gejankt, zeg. We zijn nu precies een jaar verder en er helemaal overheen ben ik nog niet. Zelfs al komt The World of Throne Of Glass er nog aan, het verhaal is toch echt wel voorbij. Dit blogje is voor iedereen die er net als ik nog moeite mee heeft, of juist net klaar is met de serie en emotionele steun nodig heeft. Hier wat tips:
Herlees. Opnieuw en opnieuw. Ik heb op dit moment de hele serie rond de 4 keer herlezen, maar Queen Of Shadows waarschijnlijk al rond de 10 keer. Don’t judge. Het hoofdstuk met de reünie-scène is nog steeds mijn go-to scene als ik even wat liefde nodig heb. Daarnaast, voor degenen die alleen de standaard boeken heeft gelezen en helaas niet de speciale edities heeft kunnen fixen, er is een heel lief persoon op Tumblr die een exclusieve scene uit Heir Of Fire heeft uitgetypt voor de liefhebbers. Als je altijd al hebt willen weten waarom Aelin The Fire-breathing Bitch Queen wordt genoemd, lees deze scene dan snel!
Merchandise. Merchandise is iets wat je kunt vasthouden terwijl je tranen met tuiten jankt. Of het nu prints of bookmarks of andere merchandise is, het is ideaal. Mijn ultimate favorite? Funko’s. Ik heb helaas nog maar één TOG funko, maar ik hoop er later zeker meer in mijn handen te krijgen. Dan kan ik al mijn geliefde personages vasthouden terwijl ik huil. Wat ik dan ook zeker ga doen.
Lees andere boeken in dezelfde stijl. Ik weet het, op dit moment denk je dat je nooit meer een ander boek kunt lezen, omdat niks kan vergelijken met TOG, maar dat wordt gelukkig beter. We hebben gelukkig nog steeds de ACOTAR boeken, waar nog een nieuw boek van uit gaat komen. Daarnaast zijn er meer boeken die ik je zeker kan aanraden. Éen daarvan is zonder twijfel To Kill A Kingdom van Alexandra Christo. Krachtige vrouwelijke personages? Check. Goede fantasy verhaallijn? Check. Een hardhoofdige mannelijke personage? Zeer zeker check! de Touching Juliette serie is ook een aanrader. Juliette is dan niet even badass als Aelin in mijn mening (maar even serieus, wie is dat überhaupt wel?), maar ze is nog steeds heel tof, het verhaal is ontzettend goed en de mannen zijn ook zéker niet verkeerd! ‘Looking at you, Kenji *wink*. En een nog relatief nieuw boek, maar ontzettend goed, en ook zeker passend in de genoemde kaders is A Curse So Dark And Lonely. Zeker een aanrader als je van Belle en het Beest houdt in een interessantere omgeving.
En, last, but not least, probeer het te accepteren. Ja het is moeilijk. En ja, ik huil nog steeds tranen met tuiten en eet liters aan Ben & Jerry ijs elke keer dat ik Kingdom Of Ash lees. Maar wat was het een geweldige afsluiter van een fantastische serie. Nee, hij was niet perfect, en ja, ik had graag bepaalde dingen anders gezien, maar ik ben nog steeds ontzettend tevreden met het einde wat we gekregen hebben. Zelfs al ben ik nog steeds niet over een aantal doden heen. TOG fans, jullie weten wat ik bedoel… *pakt tissues en Ben & Jerry.*
De wereld staat op zijn kop. Ofja, Seatlle. De mensen weten eindelijk van het bestaan af van zombies en velen zijn er ook in veranderd. Het is aan Fillmore Graves om de orde in de hand te houden. Maar wat als deze tegenover alles staan waar Liv Moore voor staat..
Al drie seizoenen kijk ik met veel plezier naar Izombie, dus toen ook eindelijk seizoen 4 op Netflix stond, kon ik niet wachten met het te gaan kijken. Seizoen 3 was geëindigd op een flinke cliffhanger, dus ik was zeer benieuwd hoe het nu verder zou gaan.
Over het algemeen vond ik het seizoen weer een goede combinatie van een grote hoeveelheid humor en een ontzettend sterk verhaal. Het hoofdverhaal wordt over het algemeen steeds duisterder en daarmee ook spannender, waardoor ik toch geboeid bleef om door te blijven kijken.
Daarentegen vond ik het concept van ‘hersenen eten en moorden oplossen’ langzaamaan een beetje saai worden. Ze blijft goed in typetjes spelen, maar het begint herhalend te worden. Daarnaast heeft ze al zo veel typetjes gehad dat er niet meer echt iets vernieuwend tussen zit.
Het einde was daarentegen wel weer erg interessant, iets wat vaak is bij deze serie. De laatste afleveringen waren spannend en ook best gruwelijk, wat ik zelf best kon waarderen. Ik ben daarentegen wel blij dat er nu nog maar één seizoen komt en het dan ook officieel voorbij is. De serie is te goed om hem te lang te laten doordruppelen. Ik ben erg benieuwd wat de makers nog in petto hebben voor het laatste seizoen!
7/10
Wat vonden jullie van het vierde seizoen?
Wanneer vier middelbare scholieren een oude videogame genaamd Jumanji ontdekken waar ze nog nooit van hebben gehoord, worden ze meteen de junglewereld van van het spel ingetrokken. Ze veranderen in de game-personages die ze zelf kozen en moeten het spel uitspelen. Maar dan ontdekken ze dat hun echte levens op het spel staan! Hoe gaan ze dit overleven?
Ik had deze film al vaak voorbij zien komen, maar niet veel aandacht aan besteed. Ik had het gevoel alsof het vooral een grappige film voor tussendoor zou zijn, en daar heb ik niet altijd de behoefte tot. Tot hij op Netflix kwam! Nerdygeekyfanboy en ik besloten om deze film maar eens een kans te geven.
En wat ben ik blij dat we dat hebben gedaan! Het is lang geleden dat ik zo hard heb gelachen bij een film. De 4 middelbare scholieren komen namelijk in lichamen terecht die hun exacte tegenpolen zijn. De timide Spencer komt bijvoorbeeld in het lichaam terecht van Dr. Bravestone (Dwayne Johnson), een stoere kerel die de jungle moet redden. Één van zijn sterke punten is zijn zwoele blik. Elke keer als die voorbij kwam, proestte ik het uit.
Maar degene die het het allerbeste deed was toch wel Jack Black. Een standaard white girl komt terecht in zijn lichaam en SHE. CAN’T. DEAL. Hij speelde de rol met zoveel overtuiging dat je ook daadwerkelijk geloofde dat zij in zijn lichaam terecht was gekomen. Wat een ontzettend goede, maar ook intens hilarische acteur is hij toch.
Voor de mensen die humor niet zó belangrijk vinden en liever naar het verhaal kijken, hebben aan deze film ook een goede. De verhaallijn is goed opgezet en serieuze actiestukken zijn goed verwerven met de humor. Op momenten was het ook echt spannend. Het is niet vaak dat de humor en de interessante verrhaallijn gelijkwaardig aan elkaar zijn.
Deze film heeft mij blij verrast. Ik kijk er erg naar uit om het volgende deel te zien. Ik vraag me af of die net zo grappig zal zijn als de eerste film, maar ik ga het met veel plezier ontdekken!
10/10
Iets waar je mij altijd blij mee maakt is het bezoeken van geeky locaties. Of het nou mooie winkels zijn of speciale thema plekken, ik ben er graag! En natuurlijk wil ik dit ook met jullie delen. Sommigen hiervan staan in de subcategorie, aangezien ik dan op vakantie ben geweest en zo veel geeky plekken heb bezocht dat het te veel wordt om het hier te plaatsen ;). Een voorbeeld hiervan is Tokyo. Maar alle andere geeky plekken kun je hieronder vinden!
Het is bijna Halloween, dus het viel te verwachten dat verschillende bookish boxen een Halloween editie zouden doen. Zo ook Owlcrate. Ik had een abonnement genomen om zo de speciale link te krijgen om de Queen Of Nothing box in handen te krijgen, maar dit betekende dus wel dat ik ook nog deze box erbij zou krijgen. Ik vond de box best goed klinken, en ben echt wel een Halloween liefhebber, dus ik dacht, kom maar op met die Fear The Night box!
Als eerste haalde ik een doosje eruit. Hier zat een trinket dish in. Ik had er al eentje, van Fairyloot en deze ligt al te verstoffen, dus in basis heb ik er helaas weinig aan. Toch vond ik deze wel ontzettend mooi. Hij is ontworpen door Stella Bookish Art, een ontwerpster waar ik zeker fan van ben, dus qua design vind ik hem erg mooi, ook met de quote van Mary Shelley (Frankenstein) erop. Of ik hem daadwerkelijk ga gebruiken is de vraag.
Het tweede item waren de fingerless gloves. Ik kreeg wel meteen een flashback naar mijn oude emotijd waarop dat soort accessoires een fashion statement waren. Ik heb nogal een koude studentenkamer, dus het zou me niets verbazen dat ik ze nog wel eens ga gebruiken.
Het derde item, dat je hierboven ook al ziet, is de koffie. Hoewel de smaak werkelijkwaar verrukkelijk klinkt (je mag me wakker maken voor alles met karamel), heb ik helaas geen koffieapparaat. Nu weet ik dat je dit ook kunt zetten zonder apparaat, dus daar ga ik nog wel even over nadenken, want het klinkt te goed om er geen gebruik van te maken! De koffie is van Bones Coffee Company.
Het volgende item, en waarschijnlijk wel mijn favoriete, was de Glow In The Dark skull pin van Lapels and Spells. Owlcrate stopt in al hun boxen een enamel pin en dit blijft toch altijd weer één van mijn favoriete items om te unboxen. Ik vind het prachtig hoeveel details artiesten in zo’n kleine oppervlakte weten te stoppen. En dat hij licht geeft in het donker is toch wel een erg leuk extraatje!
Er zat daarnaast ook nog een art print in. Ik vind art prins altijd heerlijk en deze past goed in het sfeertje, maar ik vond hem persoonlijk niet heel speciaal. Dit is niet door de artstyle, want die vind ik erg leuk, maar hij is gebaseerd op een quote van Ray Bradbury’s ‘Something Wicked This Way Comes, maar dat boeit me niet heel erg. De artprint is gemaakt door Anne Lambelet Illustration.
In deze box zat niet één, maar twee boeken! Er zat namelijk, naast het vaste boek, ook een Penquin Horror classic in. Ik had persoonlijk erg gehoopt op een Frankenstein of Dracula, maar dit was het helaas niet. Het was namelijk The Haunting Of Hill House. Ik heb deze heel eerlijk gezegd nog niet gelezen, dus misschien maar goed dat deze erin zat, dan lees ik weer eens wat nieuws. En daarnaast is het samengesteld door de enige echte Guillermo Del Toro, dus dan moet het toch wel goed zijn!
En dan komen we tot de officiële boek, en dat was voor deze box dus The Bone Houses. Dit boek gaat over Aderyn, een grafgraver die het flink zwaar heeft sinds haar ouders zijn gestorven. Wanneer Ellis, een mappenmaker, in het stadje komt, krijgen de opgestane doden, ook wel bekend als Bone Houses een nieuwe kracht. Samen moeten ze op een reis om een oplossing te vinden voor dit probleem. Ik vind het verhaal op zich wel interessant klinken, maar het is niet een boek dat ik zo snel zelf gekocht had. Toch vind ik dat ook altijd weer leuk, aangezien dat ervoor zorgt dat ik ook weer eens wat anders lees!
Over het algemeen was ik blij verrast over dit boek. Ik vond de items erg leuk, zelfs al ga ik bepaalde dingen waarschijnlijk niet (snel) gebruiken. Het mooiste item vond ik toch wel de pin, wat een prachtig ding is dat. Ik had persoonlijk nog wel gehoopt op een kaars, dat had ik wel heel erg bij dit thema vinden passen, maar helaas. De volgende box van Owlcrate, Dawn Of A New World ga ik ook ontvangen, dus ik ben zeer benieuwd wat daar in gaat zitten!
Geschreven door Kim Liggett
Uitgegeven door Best Of YA
Meisjes hebben magie. De magie om mannen te verleiden en andere speciale krachten. Voordat ze zestien worden, worden ze naar de bossen gestuurd om daar een jaar te leven en hun magische krachten te verliezen. Maar voordat het zo ver is, worden bepaalde meisjes uitgekozen om te trouwen met een man uit het dorp. Thierry is hier niet bang voor. Ze weet dat niemand met haar wil trouwen en zij wil dit zelf ook echt niet. Ze droomt over een wereld waar vrouwen een beter leven hebben, zelfs al is dromen verboden. Maar dan is het tijd voor haar genadejaar en niets is wat het lijkt, vanaf het moment dat de meisjes uitgehuwelijkt worden. Hoe gaat Tierney het overleven, wanneer niet alleen de stropers hun vijand is, maar ze dit allemaal voor elkaar zijn…?
Dit boek was…mindblowing. Ik was verkocht vanaf de eerste pagina. Voordat ik aan dit boek begon, was ik bang dat het weer erg manhatend zou zijn, iets wat ik helaas de laatste tijd veel zie in feministisch ingestelde boeken, maar bij dit boek was dit totaal niet in. De mannen in het dorp weten echt niet beter, en er zitten zowel goede als slechte mannen tussen, wat het verhaal veel realistischer maakt. Ik kreeg vanaf het begin al meteen Hunger Games vibes, maar waar deze nog redelijk zachtaardig is, is deze keihard.
Tierney is een van de beste personages waar ik ooit over gelezen heb. Een feministische vrouw in een male focused society is natuurlijk al erg heftig, maar Tierney probeert toch altijd weer het juiste te doen, zelfs al zit iedereen haar tegen. Zelfs wanneer de andere meisjes uit het Genadejaar haar tegenwerken, blijft zij alles doen om ze te helpen. Ze is vooruitstrevend, zorgzaam en slim. Ik heb me op geen enkel moment geïrriteerd aan haar personage, ze is zo boeiend.
Ik wist daarentegen niet wat blindende haat was, totdat Kiersten in beeld kwam. Wat. Een. Bitch, niet normaal. Ik vind Kim Liggett daardoor alleen maar nog beter worden als schrijfster. Want hoe goed is een boek zonder een echte slechterik? En hoewel je Kiersten toch wel snapt, haat je haar toch zo intens met alles wat ze flikt door het boek heen. Ik heb nog nooit eerder zo gewenst dat een personage zou sterven, of dat daadwerkelijk gebeurt, ga ik natuurlijk niet zeggen ;).
Het mooiste aan het boek vond ik toch wel de ontdekkingen die je doet op het einde. Je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet en op het einde krijg je antwoorden op vragen waarvan je eigenlijk niet eens wist dat je ze had, wat het verhaal des te beter maakte. Ik heb er zelfs over nagedacht om het boek nogmaals te herlezen of ik bepaalde dingen had kunnen zien aankomen, maar hier was mijn TBR het helaas niet mee eens.
Wat een snoeihard, misselijkmakend, hartbrekend en prachtig juweeltje is dit boek zeg. Ik kan niet wáchten om te zien wat Elizabeth Banks met de film gaat doen, ik kijk er nu al naar uit om nogmaals flink te haten op Kiersten en daarnaast liggen ook de zakdoekjes al klaar…
10/10
Geschreven door Laini Taylor
Uitgegeven door Best Of YA
Laszlo Zonderling is een dromer met veel bijzondere fascinaties, maar één hele specifieke: de stad Ween. Hoewel iedereen zegt dat de stad niet bestaat, is Laszlo ervan overtuigd van wel. Al zijn bevindingen slaat hij op, maar wanneer al deze van hem afgenomen worden, begint hij de moed op te geven. Tot op een dag Godslayer, held van Ween verschijnt. De stad heeft hulp nodig. Laszlo zal al zijn kennis in de strijd moeten gooien om te helpen met dit mysterieus probleem. Maar wanneer hij in contact komt Sarai, een blauwe godin, vraagt hij zich af of het probleem wat Godslayer ziet, niet Laszlo’s grote droom is. Laszlo zal snel moeten beslissen aan welke kant hij staat, voordat het te laat is…
Lees hier de volledige recensie!
Geschreven door Kerri Maniscalco
Uitgegeven door Little, Brown & Company
Audrey Rose Wadsworth is nieuwsgierig. Terwijl de dames van haar leeftijd en afkomst drukker bezig zijn met thee drinken, naaien en roddelen, is Audrey druk bezig met het ontleden van een lichaam. Dit moet natuurlijk wel in het geheim, want het is tegen alles waar haar familie voor staat, maar haar oom heeft geen keuze. Met een seriemoordenaar rondlopende, is elke hulp meegenomen… Samen met de intelligente, maar arrogante Thomas Crasswell gaat Audrey op zoek naar de moordenaar. Maar wat als deze een stuk dichterbij dan verwacht is…
Ik keek ontzettend uit naar dit boek. Veel mensen hadden het me geadviseerd en het klonk ook echt goed, dus ik kon niet wachten om eraan te beginnen. Als echte Sherlock fan was het alweer lang geleden dat ik een goede whodunnit had gelezen. Helaas was dit het niet.
Er waren best wel wat goede dingen aan dit boek. De schrijfstijl was prachtig en paste erg goed bij de tijd waarin dit boek zich afspeelt. Daarnaast vond ik Audrey een fantastisch karakter. Ze is vrouwelijk en prachtig, maar ook nieuwsgierig en krachtig, iets wat ik erg kan waarderen in een vrouwelijk karakter. Ik genoot veel van haar scenes. Behalve op de momenten dat Thomas Cresswell in beeld kwam.
Voordat ik dit boek ging lezen, had ik veel goeds gehoord over Thomas, maar ik vond er helemaal niets aan. Hij is het typische wannabe charmante en arrogante typetje waar ik niks mee heb. Ik vind persoonlijk de originele, autistische Sherlock nog charmanter dan deze kerel. En ook Audrey irriteerde zich regelmatig aan hem, maar als hij dan ook maar iets zei dat in de buurt kwam van een compliment (meestal in de vorm van een compliment naar zichzelf), vond ze hem ineens helemaal charmant. Ik begreep er niks van. Op sommige momenten had hij wat mooie sarcastische momenten, maar over het algemeen vond ik hem een onnodig karakter.
Maar hetgeen waar ik het meest teleurgesteld over was, was de dader. Geen zorgen, ik blijf spoilerloos, maar ik zag op 10% van het boek de dader al mijlenver aankomen. Het was zo overduidelijk! Maar nee, het vingertje werd constant naar een ander karakter gewezen, waardoor je juist wist dat dat het niet was. Ik wilde het liefst al deze scenes overslaan. Helaas was dit dan ongeveer de helft van het boek geweest.
De beredenering waarom The Ripper deed wat hij deed, vond ik wel erg interessant. Het was een reden die ik niet meteen aan zag komen, maar die ik wel logisch vond! Daarentegen waren er wel losse eindjes die iets te makkelijk geknoopt werden. Zoals de achterliggende reden waarom de Ripper de vrouwen verminkte. Die was totaal niet logisch en ook niet passend bij de rest van The Ripper’s logica. Ook dat was weer erg teleurstellend.
De schrijfstijl zelf was prachtig, waardoor ik het wel fijn lezen vond en daarbij vond ik Audrey zelf erg interessant. Maar Thomas, totaal niet mijn ding. Ieder zijn smaak, maar zeker niet de mijne. Geen idee of ik het tweede deel ga lezen. Ik vond het verhaal wel interessant klinken. Maarja, dat vond ik bij dit deel ook, en kijk wat daaruit kwam…
5/10
Geschreven door Thijs van Domburg en Emilio Guzman
Uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar
Ben jij een Nerd? Vast wel een beetje, veel van de dingen die we behandelen op FantasyWereld zijn een beetje voor nerds. Dan heb je ook lotgenoten gevonden in cabaretiers Emilio Guzman en Thijs van Domburg, die je kunt kennen van hun shows, of de podcast van Thijs (Thijs’ Nerdpaleis). Je kunt de heren ook kennen door hun hilarische serie In den Gulden Draeck, een hilarische sitcom over een episch gilde dat vooral vergadert. Met dit in het achterhoofd, en wetende dat Thijs ook werkt als schrijver voor Zondag Met Lubach kun je al wel verwachten dat dit boek veel humor bevat.
Zelf mag ik van mezelf wel zeggen dat ik een vrouwelijke nerd ben, die zowat alle Legend Of Zelda spellen heeft gespeeld (en dan ook woest wordt als iemand Link Zelda noemt), groot Deadpool fan is, maar ook Disney-addict is en te veel manga heeft gelezen. Ik was daarom ook erg benieuwd omdat dit boek alle onderdelen aan zou pakken qua nerd cultuur. Dit boek zet zich ook neer als een boek voor de niet-nerd, om wat meer te weten te komen erover. Dus ik was erg benieuwd hoe dit zou zijn.
En om maar meteen met de deur in huis te vallen: Dit hele boek ademt nerd.
Lees mijn volledige recensie hier!
