Een ontmoeting in Amsterdam

Een ontmoeting in Amsterdam

Dit was een schrijfoefening voor de Creatief Schrijven Minor, waarbij we op een random locatie in Amsterdam moesten gaan zitten en mensen gingen observeren. Hierna moesten we ook een locatie kiezen in Amsterdam en deze beschrijven. Daarna was het de bedoeling om een verhaal te schrijven om deze twee personen heen op de uitgekozen Amsterdamse locatie.

Als eerste viel me een stoere dame op. Ze had lang golvend rood haar waarvan de zijkant was weggeschoren. Ze had opvallend zwarte make-up op, waardoor ze een echte rocklook had. Ze had een zwarte bandshirt aan met een print van Apocalyptica. Daaroverheen had ze een dikke stoffen jas aan, zwart rood geblokt, met strikjes aan de achterkant. Ze had een simpele zwarte broek aan met wat scheuren erin. Ze had zwarte Dr. Martens aan. Ze was een jaar of 25. Ik zag haar in een koffietentje, druk bezig op haar laptop. Wat me opviel was dat ze vaak afgeleid werd door haar mobiel. Voor de rest viel me weinig op, aangezien ze vooral een beetje nors naar haar mobiel en laptop keek. De manier dat zij koffie bestelde was zwaaien naar de bediende, met haar ogen nog op haar scherm. Wanneer de bediende komt, zegt ze alleen maar koffie. Zwart. 

Toen ik haar daar bezig zag, begon ik al helemaal na te denken over wie ze was en wat ze graag doet in haar vrije tijd. Ik besloot bij de basis te beginnen. Ik noem haar Elisa en ze studeert toegepaste mediapsychologie. Ze is al een jaar vertraagd en als ze zo door blijft gaan, komt er nog een jaar bij. Ze verspilt namelijk veel te veel tijd aan haar dubbelleven, ze is namelijk superheld! Ze houd dan ook constant het nieuws en social media in de gaten of er ergens in haar buurt een misdrijf gebeurt die ze dan kan tegenhouden. Haar superheldennaam is The Wild Woman, aangezien zij vaak met een luid gebrul aankomt op de plek van misdrijf en daarnaast heeft ze een, op een zwarte tijger gebaseerd, superheldenpak. Ze wordt ook vaak gezien als een Vigilante, aangezien ze haar slachtoffers aan stukken scheurt.

Ze probeert zich op haar studie te concentreren, maar door de woede binnenin haar kan ze niet stoppen met strijden tegen de slechteriken. Toen ze 15 was is haar 5 jaar oudere zus vermoordt door een man volledig in het zwart gekleed en een masker op. Het enige wat kleur aan hem was, was ook heel apart, want hij had violet ogen. Door haar werk als superheld hoopt ze ooit de man met de violet gekleurde ogen te vinden om hem te vermoorden.

Dit was de uitleg over mijn eerste persoon. Natuurlijk kan het niet anders dan dat ik mijn tweede persoon op dit verhaal aanpaste. Dus ik ga een beetje liegen in dit stuk. Ik heb namelijk nog nooit iemand gezien met violet gekleurde ogen, hoewel het wel echt bestaat. Ik ging natuurlijk wel op zoek naar een echte persoon die goed paste in dit plaatje van superschurk, dus alleen de ogen ga ik liegen. Het was niet makkelijk om iemand daar rondlopend te vinden die in het plaatje ‘superschurk’ viel. Maar na een tijdje zag ik een redelijk goede kandidaat. Ik besloot af te stappen van het ‘volledig in zwart gekleed’ en juist een heel fel en opvallend persoon te pakken.

Ik liep langs een terrasje en zag daar een man, overduidelijk in middelpunt van de belangstelling. Hoewel ik niet lang kon staan staren, besloot ik snel alles op te slaan wat ik kon zien in korte tijd. Het was een blonde man, rond de 40, met een leren jack dicht aan, want het was koud, maar wel zonnig, vandaar dat hij waarschijnlijk al buiten zat. Zijn warrige haar zat in een slordig knotje gepropt. Hij had een peuk achter zijn oor en zat er tegelijkertijd een te roken. hij had zijn arm om de stoel van een mooi uitziende vrouw geslagen en was met een hoop herrie aan het bulderen (je kon het geen lachen meer noemen). Zijn jack was al een redelijk oudje, want het leer was op sommige plekken al lichter aan het worden. Hij had een simpele spijkerbroek aan en bruine schoenen eronder. Dit zou het type zijn dat geen koffie, maar drank besteld en dan meteen zegt ‘rondje van mij’, waardoor iedereens focust op hem ligt. Hij zou waarschijnlijk ook nog even gaan flirten met de leuke barvrouw. Ik besloot van deze charismatische man mijn superschurk te maken.

Het verhaal achter hem: Hij heet Anthony, is een playboy met zijn eigen drugs imperium. De zus van Eliza zag eruit als een goede drugskoerier, door haar onschuldige look. Het was een meisje met blond haar, blauwe ogen en een hele lieve lach. Het type meisje dat niemand verdenkt. Nog nooit had iemand interesse in haar gehad, dus toen de charmante Anthony op haar af kwam, was ze meteen verkocht en wilde ze alles voor hem doen. Hij verzon steeds smoesjes waarom hij geen geld had en zij hielp hem natuurlijk om dit wel te krijgen. Toen ze ontdekte dat hij niet te vertrouwen was en een eigen drugs imperium had, wilde ze naar de politie. Dit ontdekte Anthony natuurlijk, dus besloot hij haar te vermoorden, aangezien hij zo weer een nieuwe drugskoerier heeft gevonden. Nu, 10 jaar later, is hij nog steeds een van de grootste namen in de drugswereld, maar niemand weet wie hij écht is en hoe hij ooit zo geworden is.

Over naar de locatie. Ik vond dat dit wel een beetje een donkere plek moest zijn, dus ik koos voor de Melkweg. Ik ben al een paar keer in dit Poppodium geweest en hier word in elk genre wel concerten gegeven. Hoewel Dit een plek is waar ik wel een paar keer ben geweest, is dit wel de meest passende locatie voor het verhaal. Met de INDUSTRIËLE look van de locatie kan ik erg veel. Het is een stenen gebouw, maar toch met redelijk wat glas. Daarnaast zijn er ook symmetrisch twee watervlakken een stuk voor de ingang. En er staat een ijzeren stelling voor de ingang. De fabriekslook past er goed bij. De binnenkant bestaat uit twee concertzalen, en een bovenverdieping voor theater en kleine bioscoopvoorstellingen. Alles is heel strak neergezet. We gaan ons vooral focussen op de grote zaal.

We gaan beginnen:

Eliza had behoefte aan een nachtje rust. De afgelopen dagen bestonden volledig uit school en mensen vermoorden. Dit klinkt heel cru, maar ze had al heel lang geleden geleerd op nutteloze emoties uit te schakelen en alleen woede over te houden. Die avond was er Amsterdam Metalfest in de Melkweg. Een avond vol met gekrijs is de perfecte plek om je hoofd niet te gebruiken. Ze besloot haar pak thuis te laten en een avond rust te hebben. Wel nam ze, just in case, een kleine dolk mee die ze mooi in haar schoen kon verstoppen, mocht ze gefouilleerd worden. De eerste artiest was al begonnen toen Eliza aankwam. Ze liet haar jas achter bij de garderobe en besloot meteen een biertje te bestellen. Dronken terug naar huis was een van de doelen voor deze avond. Wat ze niet wist was dat haar haar levensdoel ook die avond zou gaan plaatsvinden…

Meerdere jongens probeerde op haar af te stappen die avond, maar haar dodelijke blik liet iedereen met de staart tussen de benen snel wegvluchten. Interesse in een ander persoon tonen was wel het laatste wat op haar lijstje stond. Ze had het al druk zat met zichzelf. Ze had het wel geprobeerd, maar de meeste mannen willen domineren in plaats van gedomineerd worden, en dat ging hem niet worden bij haar. Ze besloot dat het tijd was om wat meer van de avond te genieten. Er was een band op het podium bezig die ze niet kende, maar wel heel goed vond. De muziek was hard, maar de heldere stem van de zanger maakte het plaatje compleet. Het was een grote man, een paar jaar ouder, met warrig blond haar en een ZONNEBRIL op. Hij leek niet helemaal passend bij het plaatje van de rest van de band. Hij zag er eerder uit als de zanger van een soulband. Hij kwam haar bekend voor, maar ze kwam er niet op waarvan. Wel begon ze zich steeds akeliger te voelen, alsof er iets niet klopte. Toch was ze nog steeds volledig in shock toen ze zag dat de zanger aan het einde zijn zonnebril afdeed om het publiek te bedanken en violet gekleurde ogen had. Ze was in een klap weer nuchter.

Toen de band backstage ging, besloot ze zich voor te doen als een fan en haar lichaam in de strijd te gooien. Ze trok haar zwarte hemdje wat verder naar beneden tot een deel van haar sexy beha in het zicht kwam en liep heupwiegend op de bewaker af. ‘Hallo meneer de bewaker’, ze besloot een wat hoger stemmetje op te zetten en wat gebukt te staan zodat hij recht tegen haar borsten aankeek, ‘zou ik alsjeblieft backstage mogen, ik vond het concert zo goed en ik wil de band graag even…bedanken”. Ze besloot het laatste woordje een beetje geil te zeggen en liet haar hand langs de arm van de bewaker gaan. Het was overduidelijk een nieuwe want hij begon al meteen te zweten en te slikken. Nerveus kijk hij om zich heen en toen hij zag dat er geen andere bewaker naar hem keek, besloot hij haar door te laten. Ze drukte een kus op zijn wang en liep heupwiegend door. Zodra hij niet meer naar haar keek, liet ze het sletterige masker van zich af vallen en liet de vurige emoties door. Er was geen twijfel mogelijk dat dit de moordenaar van haar lieve zus was. Ze liep steeds sneller door en de drummer van de band zag haar lopen. Hij focuste zich meer op haar borsten dan haar boze gezicht en de dolk in haar hand, dus voordat hij goed en wel doorhad dat de dolk langs zijn nek ging, lag hij al stervend op de grond. Een meisje die wel de intentie had om seks met de band te hebben aan haar minuscule jurkje te zien, hoorde hem vallen en begon te gillen. Eliza besteedde hier geen aandacht aan, want naast het meisje stond hij, hij, die haar zus in koele bloedde had vermoord, hij, die gewoon doorgegaan was met zijn leven zonder erover na te denken, hij, degene die zij ging vermoorden.

Helaas was dit niet de eerste keer dat iemand Anthony probeerde te vermoorden. Hij had al vaak zat iemand zonder berouw vermoord, waardoor er altijd wel iemand wraak wilde nemen. Hierdoor had hij al meerdere vechttechnieken geleerd, om ervoor te zorgen dat hij nooit zou verliezen. Hij maakte alleen één cruciale fout. Hij zag Eliza als een vrouw, en Anthony zag vrouwen als zwakke wezens. Hij had geen ervaring met vrouwen die ook echt konden vechten. Dus toen ze ineens sneller ging rennen en op hem af sprong, kon hij de dolk nog maar op het nippertje ontwijken. De grijns op zijn gezicht verdween dan ook snel van zijn gezicht. Ook hij had altijd voor de zekerheid een wapen bij de hand, maar die van hem was juist een klein pistool. Maar wat is sneller, een pistool of een dolk?

Eliza had altijd geleerd om met steekwapens te werken, wetende dat deze samen met veel lichamelijke snelheid veel makkelijker schade kan doen. Ze had wel spijt dat ze haar normale wapens niet bij had, aangezien ze moeilijk hem op dezelfde wijze als de rest kon vermoorden met alleen een kleine dolk. Toen ze zich omdraaide om weer op hem af te springen, zag ze dat ze een fout had gemaakt. Ze had kunnen weten dat gevoelloze mannen zoals hij alles gebruiken om hun eigen hachje te redden. Dus toen ze zag dat hij een pistool hield op het hoofd van het meisje dat ook backstage stond, kon ze zichzelf wel even onder haar kont schoppen. Anthony zag de irritatie in de ogen van Eliza en hij wist dat hij een goede zet had gedaan. Na zo veel jaar de beste te zijn geweest, vertikte hij het om te verliezen door een vrouw.

Het was doodstil, de volledige zaal was leeggelopen na het einde van het concert. Anthony liep langzaam samen met het meisje, die niets durfde te doen vanwege het pistool op haar hoofd, naar achteren, de concertzaal in. De bewaker zag het schouwspel, maar had geen idee wat hij moest doen toen hij het pistool zag. Er was tegen hem gezegd dat dit de perfecte eerste job was, aangezien er nooit wat ergs gebeurde, maar natuurlijk had hij weer pech. Eliza wist niet wat ze moest doen en dit irriteerde haar enorm. Tot ze een wel heel  riskant idee kreeg. Geen tijd om erover na te denken, rent ze de trap, die richting het balkon gaat, een stukje op en springt ervan af, met haar voet richting Anthony. Door de plotselinge actie van Eliza verstijft hij een fractie van een seconde, maar dit is genoeg tijd voor Eliza’s voet om zijn kaak te raken. Hij valt naar achter, waardoor hij het pistool loslaat. Het meisje rent keihard weg. De bewaker wil inspringen, maar wanneer hij de moordlust in Eliza’s ogen ziet, besluit hij het op te geven. Wetende dat hij anders door een van de twee vermoord word, besluit hij om weg te lopen.

Dit maakt dat Anthony en Eliza als enige overblijven. Hij ligt nog steeds op de grond, met zijn pistool op een paar meter afstand. Op dat moment maakt hij een cruciale fout, want hij besluit haar zijn rug toe te keren om het pistool te pakken. Op dat moment springt Eliza als een echte leeuwin op de rug van Anthony, trekt zijn hoofd aan zijn haar naar achter en houd haar dolk tegen zijn hals aan. Eliza gromt in zijn oor, ‘heb je nog laatste woorden, klootzak’? Anthony ligt kreunend op de grond, door de klap heeft hij moeite een fatsoenlijke zin te produceren. ‘Wie..jij..bitch!? Eliza grijnst en fluistert in zijn oor, ‘de laatste persoon die je boos had moeten maken’, en voordat hij kan reageren snijd ze met al haar kracht zijn hals open. Het bloed stroomt uit de wond en ze hoort hem stikken in zijn eigen bloed. Een paar seconden later is het voorbij en blijft er alleen het geluid van het druipende bloed over.

Eliza blijft even op zijn rug zitten, genietend van het moment. Vaak hoorde ze verhalen van personen die hun vijand hadden vermoord, maar zich daarna er niet beter door voelde. Nou, daar was niets van waar in haar situatie. Zij had allang al haar menselijkheid achter gelaten en danste als een maniak door het bloed heen. Geen greintje spijt, alleen maar een maniakale vorm van blijheid blijft over. Als een idioot begint ze te lachen, wetende dat ze na dit gelukzalige gevoel niet meer kan stoppen. Ze hoort de politie aankomen, waarschijnlijk gebeld door die idioot van een bewaker. Ze had altijd voor ogen dat ze, wanneer ze hem vermoord had, zich mee zou laten nemen naar het gevangenis, maar nu ze haar laatste beetje ziel is verloren, laat ze dit niet gebeuren. Ze werpt nog een laatste blik op Anthony voordat ze er vandoor gaat. 

De moord op Anthony was nog maar het begin, vele criminelen zouden volgen. Dit was de geboorte van de heldhaftige Bloody Vigilante.