Geschreven door S.a. Chakraborty
Uitgegeven door Boekerij / Best of Fatasy
Na de verwoestende slag moet Nahri een nieuw pad voor zichzelf banen, zonder de bescherming van de djinn die haar hart stal, of de prins die ze als haar vriend beschouwde. En dat onder het toeziend oog van een koning wiens troon eens aan haar familie toebehoorde. Eén misstap en haar volk is verdoemd.
Prins Ali is verbannen omdat hij zijn vader durfde te trotseren. Opgejaagd door huurlingen, verdwaald tussen de onvergeeflijke koperen zandbanken van zijn voorouderlijke land, moet hij vertrouwen op de angstaanjagende vaardigheden die de marid, onvoorspelbare water-wezens, hem hebben gegeven.
Deze twee moeten zien te overleven in een wereld die niet meer herkenbaar voor hen is. Maar wanneer hun wegen weer kruisen, begint er iets te broeien in de stad. Maar niet alleen binnen, ook buiten de stad is een hoop gaande. En dat heeft iets te maken met een oude bekende…
De Bronzen Stad was één van mijn favoriete reads het jaar dat deze uit kwam. Ik was omver geblazen door de fantastische worldbuilding die op momenten die realiteit reflecteert, maar tegelijkertijd een ontzettend fantasierijk was met magische krachten en wezens. Hoewel ik hem fantastisch vond, was het wel nogal een pittige read, dus heb deze wel gereread voordat ik in dit boek sprong. En daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Het was zo heerlijk om de Koperen Koning in te springen met alle kennis vers in je gedachten. Dat maakte dat ik er meteen heel lekker in zat.
Ik was persoonlijk wel een beetje verbaasd over de time gap. Ineens zijn we 5 jaar verder en waar Ali ontzettend gegroeid is (kom ik later op terug), is het alsof Nahri die 5 jaar volledig stil heeft gestaan. Dit vond ik zelf erg jammer. Ik had na het einde van deel één de hoop dat het geniepige dat ze op het begin liet zien, weer terug zou komen. Helaas was dat niet het geval. Het voelde bijna juist alsof ze achteruit was gegaan. En aan de ene kant was dat begrijpelijk, omdat ze haar volk moet beschermen, maar voelt wel als een anticlimax na dat einde. Wat verder in het verhaal krijgt ze wel iets meer haar vuur terug, gelukkig. Ik hoop dat dit zich door zet in deel 3!
In deel één vond ik Nahri fantastisch en Ali een beetje saai en in dit deel draaide dit juist 180 graden om. Want Ali is meer over zijn jeugdigheid en naïviteit heen gegroeid en is juist veel sterker in zijn schoenen gaan staan met goede ideeën en een sterke kracht. Ik keek elke keer weer uit om zijn hoofdstukken te lezen. En na het einde van dit deel, kan ik echt niet wáchten om meer te lezen over hem in deel 3.
Het verhaal voelde op momenten een beetje langzaam. Dit gevoel had ik met deel één ook, dus daardoor was ik er wat meer op voorbereid. Ik hield me aan mijn leesplanning van de readalong, waardoor ik om een fijn tempo door het boek ging. Ik heb namelijk soms de neiging om een boek wat minder snel op te tillen bij langzame stukken, maar dat had ik hier daardoor totaal niet. En ik moet daarbij ook aangeven dat er genoeg tussendoor gebeurde om mijn aandacht vast te houden. Want de opbouw naar dat spetterende einde toe? Fan tas tisch.
En als we het dan toch over dat einde hebben. Ik ben hier nog steeds van aan het bijkomen. Na het einde van deel 1 vermoedde ik al dat er weer zo’n gigantische hoogtepunt zou komen waarbij alles samen kwam en ik op het puntje van mijn stoel zou zetten. En ik moet zeggen…ze heeft absoluut niet teleurgesteld. Want wat een einde was dit weer zeg! De specifeiek confrontatie tussen twee personages waar ik al het hele boek naar uit keek was ZO. GOED. Ik wil het gewoon weer opnieuw herlezen. Maar wat heeft ze ons weer achtergelaten op een gigantische cliffhanger zeg. Ik heb even met mijn mond open gezeten na dat einde. Ik wil het liefst NU weten wat er gebeurt. Maar ik ga netjes wachten op deel 3 in het Nederlands. Maareh, Boekerij…? Kunnen jullie deze ergens volgende week ofzo uitbrengen…? I. Need. More.
Dit boek was weer een enorme rollercoaster. Zo eentje waarbij je een flinke tijd omhoog gaat, om dan keihard naar beneden te gaan en in allerlei bochten terecht komt. En waarbij je achteraf alleen maar kunt denken: ‘kan ik nog een keer?’ Ik hoop dat Nahri haar badassheid weer verder vasthoudt in deel 3 en ik wil gewoon nog heel veel meer Ali. En één bepaald personage een hele hoop minder, jullie weten vast welke. Ik kijk er enorm naar uit om de conclusie van deze prachtige serie te lezen, maar ook te zien, want wat zijn de eerste twee edities toch prachtig. Ik kan niet wachten!
8,5/10
Geschreven door V.E. Schwab
uitgegeven door Best of Fantasy
Er zijn een paar dingen die de tienjarige Olivia zeker weet: ze heeft geen familie, geen stem en één groot geheim. Als ze kon praten, zou ze het vooral willen hebben over de ouders die ze nooit heeft gehad, en hoe ‘anders’ ze zich voelt dan de andere meisjes in het weeshuis. Maar zelfs mét een stem zou Olivia zwijgen over de schimmen en wezens die alleen zij kan zien. Het enige wat haar leven draaglijk maakt, is het dagboek van haar verdwenen moeder, Grace. Ze brengt haar dagen door met het ontcijferen van haar moeders laatste boodschap, maar het lijken wel de woorden van een vrouw die haar grip op de werkelijkheid aan het verliezen is. De laatste zin luidt: ‘Alles komt goed, Olivia, zolang je maar wegblijft van Gallant.’
Dan ontvangt het weeshuis een brief van Olivia’s oom, die haar uitnodigt om zich te herenigen met de rest van haar familie op zijn immense landgoed. Het enige probleem? Het is precies de plek waar haar moeder haar tegen wilde beschermen: Gallant. Maar wat kan er nou zo erg zijn aan een huis? Natuurlijk zal Olivia gaan, vastbesloten om meer over haar verloren familie en haar moeder te weten te komen. Maar elke familie heeft een duistere kant; zo ook de bewoners van Gallant.
Dit boek is een van de nieuwste pareltje dat is uitgekomen bij Best of Fantasy en ziet er weer fantastisch uit! De cover, de artwork, de stenciled edges, hij is gewoonweg prachtig! Daarbij is het ook geen dik boek, wat ik ook wel fijn vond, al helemaal omdat het een standalone is. Dus ik begon de reis van dit boek dan ook met veel plezier.
Olivia is een personage dat overduidelijk is gemaakt door V.E. Schwab. Ze is uniek, met ontzettend veel lagen. Ze komt totaal niet over als een jong meisje, maar ook weer wel. Het boek had geen kinderlijke vibe, maar was tegelijkertijd ook overtuigend met een jong hoofd personage.
Het verhaal is fantastisch. Het is niet de eerste keer dat we gelezen of gekeken hebben naar gespiegelde werelden die ieder anders zijn, maar toch geeft V.E. Schwab er een frisse, nieuwe draai aan. Over elke pagina is, net als bij Addie LaRue, goed over nagedacht. Het verschil tussen tekst en beeld, maar ook weer de overeenkomsten die je, hoe verder je in het verhaal komt, steeds beter kunt begrijpen. Ik geniet er ook enorm van hoe ze het verhaal zo heeft geschreven dat precies in het midden het dagboek aan bod komt en zo veel meer duidelijkheid geeft.
De personages naast Olivia zijn wel interessant, maar niet enorm. Matthew krijgt wel een wat diepere laag hoe verder je in het boek komt, maar hij had makkelijk vervangen kunnen worden door een totaal ander personage. Ook Hannah en Edgar voelen meer als opvul personages dan dat ze echt een toegevoegde waarde hebben. Dit vond ik wel jammer, maar ook wel weer logisch, omdat de focus wel duidelijk op Olivia ligt.
Het verhaal is spannend en houd je op het puntje van je stoel. Ik had op een bepaald moment het gevoel dat ik doorhad waar het heen ging, maar dit bleek later niet zo te zijn. Normaal vind ik het leuk om verrast te worden, maar helaas was dat niet het geval, het was juist teleurstellend. Je bouwt het hele boek naar een climax toe en wanneer je denkt, yes! Dit is het! wordt het juist enorm snel afgesloten. Dit vond ik erg jammer. Het voelde voor mij persoonlijk als afgeraffeld en dat terwijl er zo veel elementen waren die wezen naar een ontzettend tof einde. Ik zag dit boek makkelijk één van mijn favorieten worden van dit jaar, maar dat heeft het einde voor mij helaas wel verpest. Mijn verwachtingen waren enorm hoog na Addie en helaas heeft dit boek dat niet waargemaakt.
Dit boek is prachtig met het potentieel om een fantastisch boek te zijn. Dit was het voor 2/3 van het verhaal wel, maar wanneer je dicht bij het einde komt, voelt het alsof het boek snel afgesloten moest worden en dat er daarom werd gekozen voor het makkelijkste einde. Mocht je nou benieuwd zijn naar hoe ik het einde voor me zag, klik dan de spoiler hieronder open!
Als je houdt van een duister verhaal dat ontzettend goed geschreven is, dan is dit echt wel iets voor jou. Hopelijk kun je dan beter door het einde heen kijken dan ik dat kon.
7/10
Ik heb dus zelf ander einde beschreven hieronder, hoe ik het graag anders had gezien. Ben benieuwd hoe jullie hierin staan!
De eerste keer dat Olivia op de ‘omgekeerde’ Gallant arriveert, voelt ze zich veel meer thuis. Dit komt natuurlijk doordat haar vader daar deel van was. Ze heeft magische krachten om dieren en planten weer tot leven te wekken daar. Ze kan zelfs de schaduwen van de ‘Dood’ overnemen. Dit gaf mij meteen het gevoel dat Olivia thuis hoort in de omgekeerde Gallant.
In het originele einde wordt de Dood teruggedreven, is Matthew dood en neemt Olivia zijn werk over. Wat eigenlijk betekent dat er niets is verandert, alleen dat er een vervanging is voor de originele Prior. Dat vond ik een vreemde keuze voor einde.
Ik had het juist mooi gevonden als Olivia om de Dood te verslaan de baas wordt van de omgekeerde Gallant. Dat de enige manier is om hem te verslaan is om zijn plek over te nemen. En dan kan ze de omgekeerde Gallant nieuw leven in blazen en daar wonen. Ze zou alleen zijn en dat wil ze natuurlijk niet, maar Matthew zou nog aan de andere kant zijn en ze zouden samen kunnen leven als de leiders van beide gronden. Er is een bepaald moment waarop Olivia zegt dat ze heeft besloten nooit dood te gaan. Hoe mooi zou het dan zijn dat zij daar voor altijd leeft.
En misschien wordt ze juist na een bepaalde tijd wel gek en duister, waardoor het verhaal opnieuw begint, maar dan met haar als slechterik. Ik snap dat dat nog wel vergezocht is, maar ik had iets in die trant een heel stuk interessanter gevonden dan: ‘de dood is vrij, maar is wel echt binnen een pagina weer teruggedrongen naar de omgekeerde Gallant en alles begint weer opnieuw, maar in plaats van Matthew is het Olivia. Hoe denken jullie hierover?
Geschreven door Lynette Noni
Uitgegeven door Best of Fantasy
Kiva Meridan heeft de Elementproeven overleefd. Na tien afschuwelijke jaren verruilt ze de tralies van Zalindov voor de stadsmuren van Vallenia. Nu ze haar vrijheid terug heeft kan ze zich richten op het doel waar ze al sinds haar arrestatie op zint: wraak. Om te beginnen moet ze binnen de rebellenbeweging op zoek naar haar broer Torell en haar zus Zuleeka, zodat ze kunnen terugeisen wat hun familie toebehoort: de troon van Evalon. Maar onder het wakend oog van kroonprins Jaren is het bijna onmogelijk om ongezien het paleis uit te komen – tot de avond van het rivierfestival.
Dankzij een list van Torell en Zuleeka wordt Kiva met hen verenigd. Maar het weerzien is allesbehalve de hereniging waarop ze had gehoopt. Kiva’s loyaliteit wordt zwaar op de proef gesteld terwijl ze haar hart langzaam verliest aan de kroonprins. Om ook deze keer te overleven moet Kiva navigeren door een web van leugens, politieke spelletjes en intriges aan het hof. Kan ze voorkomen dat ze haar familie opnieuw kwijtraakt?
Ik kon echt niet wachten om aan dit boek te beginnen. Ik vond deel 1 goed, maar miste nog net een beetje meer, waarvan ik wel het gevoel had dat het erin zat. Het einde geeft daar een goede hint naartoe. Dus toen het boek uit kwam, ben ik deze meteen gaan lezen. En wow, wat is deze énorm goed!
Ik vond Kiva in deel 1 wel interessant, maar nog net iets te vlak. Dat is in dit deel helemaal verdwenen. Je leert veel meer over haar kennen en ook over haar geschiedenis. Ze struggelt enorm met haar gevoelens en haar plichtsgevoel. Daarbij heeft ze veel moeite met ook zichzelf onder controle houden, nu dat ze haar magie gebruikt heeft. Kiva is een goed uitgewerkt personage die je gewoon graag een keer een knuffel wil geven met alle shit die ze meemaakt.
Ik kijk er enorm naar uit om de broer en zus van Kiva in actie te zien. And boy, they did no disappoint. Ik kon enorm genieten van Zuleeka. Ze is iemand die weet waar ze voor vecht en daar ook zonder probleem mensen voor opoffert. Je kunt het hele boek niet echt hoogte van haar krijgen tot een bepaald moment, en dan wordt ze alleen maar interessanter. Torrell is ook een interessante toevoeging, maar net wat minder, omdat je al heel snel door hebt wat zijn standpunten zijn. Hij is een belangrijke toevoeging aan het verhaal, maar net iets minder dan de rest.
Ik vind de relatie tussen Jaren en Kiva echt fantastisch. Je merkt dat er de laatste tijd veel alpha style mannen voorkomen in YA en dat kan ik op momenten ook wel waarderen, maar vond het ook wel eens leuk om juist een rustige, lieve jongen te hebben die haar vertrouwt en er voor haar is en niet haar gevechten voor haar vecht. Wanneer het nodig is, kan hij wel dominant type uit de hoek komen, maar over het algemeen is hij vooral heel lief en romantisch, zelfs met alles wat hij mee maakt.
Een personage waar ik alleen maar meer van wil zien is sowieso wel Caldon. Hij komt als de typische flirter uit de hoek, maar heeft zo veel meer lagen waar je door het boek heen steeds meer achter komt. Hij is er altijd voor Kiva, maar is tegelijkertijd ook enorm calculerend en houdt alles in de gaten. Hij is de perfecte beste vriend waarvan je weet dat hij er altijd voor je is, zelfs al is hij op momenten bloedirritant.
Het hele boek lang loopt de spanning steeds meer op. Je weet dat Kiva een keuze moet maken, maar dat deze ook elke keer weer moeilijker wordt gemaakt. Wanneer je een ontdekking maakt over iets wat enorm in het voordeel kan werken van de rebellen, weet je dat de grote climax eraan komt. ik ga er niet te veel over zeggen, maar ik heb de laatste 100 pagina’s op het puntje van mijn stoel gezeten, en heb echt even moeten bijkomen toen het boek uit was. Waar ik de plottwist in deel één net iets te veel uit de lucht vond vallen, was het nu juist dat de opbouw perfect was en de laatste pagina’s echt flink geiriteerd was dat er niet meer was (op een positieve manier), want potverdorie, je kunt een boek toch niet zo eindigen?! Ik heb echt nú meer nodig.
Dit boek was goed geschreven, spannend, romantisch, dramatisch, en nog zo veel meer dan dat. Ik heb enorm genoten van dit boek en kan niet wachten om te ontdekken hoe Lynette Noni dit gaat eindigen. Als je deel 1 goed vond, dan ga je houden van dit deel. Is het al augustus?!
9/10
We zitten vandaag op de derde letter van de Water-week, namelijk de T en voor deze letter heb ik een Tag gemaakt! Voor de andere dagen kun je ook kijken bij de andere ambassadeurs van Boekerij, namelijk Nerdygeekyfanboy, Booksbeersandbeyond, Booksandsparkles en Zonenmaan!
Elfhame : een fictieve wereld waar je graag meer over wil lezen
Ik zou zo graag meer willen zien van de wereld van Zonderling. Ik wil rondlopen in Ween en de prachtige Mesarthim ontmoeten. Ik vind de schrijfstijl van Laini Taylor sowieso magisch en zou zo graag meer ervan willen zien!
Roiben: een personage die je graag wil rondbevelen
Oh, ik heb er zo veel die ik graag eens een lesje zou willen laten leren. Maar in dit geval ga ik toch echt voor Micah van Huis van Aarde en Bloed van Sarah J. Maas. Deze man maakt constant misbruik van degenen die onder hem werken en is op momenten ook echt een enorme aansteller. Het zou goed voor hem zijn om eens een keer de andere kant te zien. Laat hem maar eens de vuile klusjes doen!
Het Onseeliehof : een fictieve wereld waar je liever níet in terecht wil komen.
Ik zou echt niet in de wereld van de Hongerspelen terecht willen komen. Mensen, ik kan niet eens slapen in een normaal bed, laat staan dat je moet gaan slapen vastgebonden in een hoge boom om zo niet gegrepen te kunnen worden wanneer je slaapt. Daarbij heb ik echt 0 training, dus welk wapen moet ik in godsnaam gaan gebruiken?? En sowieso word ik echt naar 5 minuten vermoord met mijn klunzigheid. Dus nope.
Pixie : een personage dat je graag wil vertrouwen, maar dat eigenlijk niet kan.
Sowieso Kaz Bekker van de List en Leugens duologie. Hij kan zo enorm charmant zijn als hij het wil, maar je weet ook dat als je niet één van zijn kraaien bent, dat hij zonder problemen je verraad en je laat opdraaien voor zijn shit. Maar toch is het moeilijk om niet meegenomen te worden in zijn wervelwind.
Kaye: een moraal grijs personage
Oke, ik moet in dit geval toch wel kiezen voor de andere Holly Black lady, aka Jude Duarte. Ze is allesbehalve een goed persoon, maar toch ben je dol op haar, want je snapt wel echt goed waar ze vandaan komt en waarom ze de keuzes maakt die ze maakt. Daarbij is ze ook gewoon echt badass!
Faeriefruit: object in een boek waar je beter vanaf kunt blijven
Kijk uit, want dit wordt wel een lichte spoiler voor Hof van Zilveren Vlammen! In dit boek is Nesta op zoek naar de Dead Throve die bestaat uit meerdere objecten die ieder ontzettend gevaarlijk zijn. Als ik er één moet kiezen, ga ik toch wel echt voor de masker, waarmee je de doden kunt oproepen. Dit klinkt heel tof, maar er zit toch wel echt een gevaarlijke consequentie achter, dus beter blijf je daar toch maar vanaf…
Loetie-Loe en Spike: wezens in een bepaald boek waarvan je zou willen dat ze echt bestonden.
Ik wil mijn eigen Wyvern van de Glazen Troon serie. Abraxos is echt een schatje, zelfs al zou ie je binnen een paar seconden op kunnen eten en zit hij vol spikes. Toch is het een lieverd en zijn hij en Manon echt partners voor het leven. Ik vond al hun scènes zo sterk, hoe ze tot elkaar leerden te groeien en elkaar steeds beter gingen vertrouwen. Ik wil ook een Abraxos!
Doe jij ook mee met de Tag? Tag ons in je blog of insta-post, want wij zijn enorm benieuwd naar jouw antwoorden!
Verbannen, krachteloos en nog even sterfelijk als altijd probeert Jude Duarte haar leven weer op te pakken. Als het verraad van Cardan haar één ding heeft geleerd, is het wel dat macht makkelijker te verwerven is dan vast te houden. Maar Jude is allesbehalve van plan zich gewonnen te geven. Als haar tweelingzus Taryn onverwacht op de stoep staat – in levensgevaar en met een afschuwelijk geheim – vormt zich het eerste idee voor een meesterlijk plan om alles te herwinnen wat Cardan haar heeft afgenomen.
Om haar zus te redden, zal Jude opnieuw moeten doordringen tot het hof van de elfen en haar gevoelens voor Cardan onder ogen moeten zien. Maar Elfhame is niet meer zoals ze het heeft achtergelaten. Het land balanceert op het randje van oorlog en zodra Jude een stap over de grens zet, raakt ze verstrikt in een bloederig politiek conflict. Terwijl een krachtige vloek wordt ontketend en de spanningen een hoogtepunt bereiken, moet Jude voor eens en voor altijd kiezen tussen haar ambitie en haar hart.
We zijn al op het einde! Wauw, wat een top boek was dit! De eerste keer dat ik het boek las, was een paar jaar geleden in het Engels en toen vond ik hem wel oké. In mijn reread in het Nederlands, begreep ik alles veel beter en vond ik het veel toffer om te lezen. Chaupeau ook voor Anne-Marieke Buijs die het boek vertaalt heeft, want dit heeft ze top gedaan!
Ik vond het genieten om Jude in dit boek echt haar plaats te zien vinden. Waar ze in het begin van de Elfhame serie een, met goed recht, ontzettend boos en agressief karakter was, heb je haar in de boeken echt zien groeien naar een formidabele koningin. Hetzelfde geval voor Cardan. Waar deze begon als een agressief karakter dat je echt haatte, kon je niet anders dan toch echt wel verliefd op hem worden in dit boek.
De verhaallijn was enorm sterk opgezet. Je zat er vanaf de eerste pagina weer echt in en het verhaal bleef in mijn mening constant heel spannend en interessant. Waar deel 1 en 2 wat inzakkertjes hadden, had ik dit bij deze niet. Eerder het tegenovergestelde. Ik vond het boek op momenten juist net wat te snel gaan. Vooral in de gevechten op het einde, had ik bepaalde spannende stukken graag wat grootser uitgepakt willen zien. Ik vond dat er een paar grote hoogtepunten in zaten die nog net wel uitgebreider aangepakt hadden kunnen worden. Dit boek was dan ook relatief dun voor een deel drie ten opzichte van de eerste twee delen.
Ik vind dat het boek mooi afgesloten is en ben ook zeker tevreden. De exclusieve content van de brieven vind ik zeker een ontzettend goede toevoeging! Ik ben erg blij dat Boekerij dit in handen heeft kunnen krijgen. Daarover gesproken kunnen we het nog wel over nog meer onderdelen hebben die Boekerij hier goed heeft aangepakt! Want ook deze editie is weer echt prachtig. Met een bronskleurige snede, exclusieve content en artwork aan de binnenkant van dit boek, is dit sowieso een pareltje om te hebben. Een voordeel is dat het innerlijk net zo goed is als het uiterlijk!
Ik vind dat er op het einde nog best wel wat hints zijn gegeven voor extra content. Ik hoop dan ook zeker dat dit gaat komen. Ik vind dat het verhaal van Jude en Cardan echt wel afgesloten is, maar er zijn bepaalde karakters in het boek die zeker nog ruimte hebben voor hun eigen verhaal. En mochten in die verhalen nou Jude en Cardan een paar keer voorbij komen, zou ik daar allesbehalve problemen mee hebben…
Dit boek was spannend, goed afgesloten en heerlijk leesvoer. Ik vind het jammer dat het verhaal voorbij is, maar ben daarentegen wel tevreden met het einde. Dit boek is de perfecte afsluiting van een geweldige boekenserie en ik blijf toch stiekem hopen op meer! Maar voor nu ben ik tevreden met hoe dit is afgesloten en ga ik lekker verder zwijmelen op de art van Jude en Cardan en die heerlijke brieven!
8,5/10
Vandaag is het dan eindelijk zo ver, deel 3 van de Elfhame serie, De Verbannen Koningin, komt uit in het Nederlands! In de komende dagen en weken zal er veel gespamt worden rondom dit boek en we starten met een booktag! Benieuwd naar alle vragen die ik heb bedacht, wat mijn antwoorden zijn en wie ik uitdaag om deze tag ook in te vullen? Lees dan snel verder!
High anticipated: een boek waar je heel erg op hebt gewacht na een heftige cliffhanger
Dit was een makkelijke, want dat was sowieso Kingdom Of Ash na Empire of Storms en Tower of Dawn. Mijn hart was gebroken en moest twee jaar wachten om te weten wat er gebeurt was. Dit was het daarentegen absoluut waard!
Slang: je favoriete boek met een slang op de cover
Ik was vanaf de eerste pagina’s al helemaal verkocht toen ik Serpent and Dove las, dus dat is zeker mijn keuze! Ik ben nu heel ongeduldig aan het wachten op deel drie, net als bij De Verbannen Koningin!
Love letter: een boek waarbij brieven een rol spelen
Dit kan natuurlijk maar één boek zijn, namelijk To All The Boys I’ve Loved Before. Ik heb deel één gelezen en vond die wel leuk, maar moet eerlijk toegeven dat in dit geval ik de films leuker vind dan de boeken. Want ja, wie zwijmelt nou niet weg bij Noah Centineo?
Een duistere vloek op Elfhame: Een boek met vervloekingen
A Curse So Dark And Lonely, de titel zegt al genoeg! Dit boek heeft een vervloeking die wel vaker voorkomt in boeken, maar dat maakt het niet minder interessant. Maar vooral de personages maken het af. Dit boek is zeker een aanrader voor de liefhebbers van de Elfhame serie.
Cardan de verrader: een karakter dat je met volle overtuiging haat
Hier hoef ik niet eens een seconde over na te denken. Tamlin van A Court of Thorns and Roses all the way. Ik vond hem in deel 1 al meh, maar hoe verder ik kwam in de serie, hoe meer ik deze kerel begon te haten. Daar zal ook zeker nooit iets aan veranderen.
De enige echte Queen Jude: een karakter dat echt een ‘queen’ is
Ik kan niet anders dan in deze situatie het weer hebben over Throne of Glass. Aelin is mijn ultimate queen. Ze is gedurfd, hilarisch, sterk, maar ook realistisch. Ik weet 100% zeker dat zij en Jude absoluut hartsvriendinnen zouden zijn. Of elkaars grootste vijand…
Steamy romance: een stelletje waar je het maar al te warm van krijgt
Ik moet in dit geval meteen denken aan Hawks en Poppy van From Blood and Ash. Deze twee vlammen de pan uit. En binnenkort komt deel 3 uit en ik heb er alle vertrouwen in dat deze nog een heel stuk vuriger gaat worden dan de voorgaande twee delen!
Dit is de Verbannen Koningin Booktag! Natuurlijk tag ik andere mensen die deze tag kunnen invullen, namelijk mijn mede-ambassadeurs van de Elfhame-trilogie! Dit zijn Merel (Books Beers and Beyond), Nathalie (Booksandsparkles), Joost (Nerdygeekyfanboy) en Emmy (Zon en Maan). Dit kan uiteraard ook via Instagram als dat handiger is! En mocht je De Verbannen Koningin hebben gelezen, nodig ik jou ook uit om de tag in te vullen op je Instagram/blog. Laat me vooral weten of je hem overneemt, want ik lees graag je antwoorden!
Geschreven door V.E. Schwab
Uitgegeven door Boekerij
Als Adeline LaRue wordt uitgehuwelijkt, smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit.
Ontheemd en alleen begint Addie aan een betoverend avontuur dat eeuwen en continenten omspant. Van de achttiende-eeuwse salons van Parijs tot de straten van het moderne New York: Addie leert overal overleven. Maar terwijl haar tijdgenoten de geschiedenisboeken in gaan, blijft Addie onopgemerkt bestaan. Dag na dag, jaar na jaar.
Tot ze op een dag een boekhandel in stapt en iemand haar voor het eerst in driehonderd jaar herkent…
Toen ik dit boek voor de eerste keer zag, was ik al meteen geïntrigeerd. Ik vind V.E. Schwab een fantastische schrijfster, maar dit was totaal anders dan alles wat ik tot nu toe van haar heb gelezen. Maar het verhaal klonk erg interessant. Ik was wel een beetje huiverig, omdat het nogal een flink boek is. Toch had ik van veel mensen al gehoord dat hij echt fantastisch was, dus toen Boekerij aan mij vroeg of ik dit boek wilde recenseren, kon ik dit niet laten gaan. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!
Dit boek leest zo ontzettend fijn. Dat was het eerste wat me opviel. Elk woord is over nagedacht en kleine dingen die op het begin voorkomen en niet echt een belangrijk onderdeel lijken te zijn, komen later toch weer opduiken. Door het hele boek heen schiet je van de jaren 1700 naar de tegenwoordige tijd, in 2014. Je zou denken, dit wordt na een tijdje irritant, maar dat is totaal niet zo. Want je wil zo graag weten wat er allemaal in het verleden is gebeurt, maar daarbij wil je ook weten wat er gebeurt met Addie in 2014, wanneer alles verandert. Hierdoor loopt het heerlijk in elkaar over.
Maar er is één ding waardoor dit boek zo ontzettend goed is. En dat is Addie LaRue. Wauw. Wat een complex, intrigerend, bizar en prachtig personage is Addie. Van een jong meisje in 1700 dat een deal maakt die allesbehalve verstandig, maar wel logisch is, tot ze een vrouw in 2014 is die zelfstandig en hardvochtig is, met een hart die keer op keer gebroken is. Elk ding dat ze meemaakt, bouwt aan haar karakter. Ze is geen perfect personage. Ze is niet volledig goed, maar ook zeker niet slecht. Ze is zo echt, zelfs al kan ze niet echt zijn, aangezien ze 300 jaar oud is. Ze is zonder twijfel één van de meest gelaagde personages waar ik ooit over heb gelezen. Je hart breekt elke keer wanneer mensen haar vergeten, maar ze blijft voor zichzelf vechten en daardoor wordt je zelf steeds weer verliefd op haar.
Dit boek is ook zeker een goede keuze voor mensen die houden van kunst en geschiedenis. Belangrijke gebeurtenissen zitten er heel netjes in verwerkt, zonder dat het een bom aan informatie wordt. Het boek is daarbij opgedeeld in verschillende delen, en elk deel start met een kunstwerk. Elk kunstwerk heeft te maken met het volgende gedeelte van het boek. Dat maakt dat dit geen overkill aan informatie is, maar je wel meer leert over dingen die door de jaren heen, toch weer een beetje vergeten zijn.
De relatie tussen Addie en Luc vond ik zo interessant. Deze is constant veranderende, haat en liefde volledig door elkaar geweven. Dit vond ik zelf een stuk fascinerender dan de liefde tussen Henry en Addie. Henry is zeker een interessant personage. V.E. Schwab heeft ontzettend goed uitgelegd hoe iemand dealt met hoogsensitiviteit. Hij voelt ontzettend veel, vooral wanneer het niet goed gaat. Maar naast dat, vond ik Henry zelf niet echt heel boeiend.
Wat ik wel even wil benoemen is hoe normaal V.E. Schwab over seksualiteiten praat en dat is ZO. FIJN. Dit had ze ook al in andere boeken van haar, maar ik vond het zo prettig lezen dat Addie, (dit is wat ik denk, dit wordt niet benoemd in het boek) panseksueel is. Ze wordt verliefd op een persoonlijkheid en ze heeft echt wel duidelijke voorkeuren (hallo zwarte krullen), maar ze krijgt regelmatig gevoelens voor creatieve zielen, hoewel hier ook wel een egoïstische reden bij zit, die ik niet ga benoemen. Maar het maakt haar niet uit of het een man of vrouw is. Dit is bij Henry ook het geval. Hij heeft een duidelijke voorkeur voor vrouwen, maar heeft ook gevoelens voor mannen en dit wordt op zo’n normale manier in dit boek verwerkt en dat vind ik zelf echt heel goed en daar mogen veel schrijvers een voorbeeld aan nemen.
Dit boek gaat over liefde, over offers brengen voor jezelf en voor anderen, over geschiedenis, over kunst en over Addie, een van de mooiste personages ooit beschreven. Dit boek is in één deel prachtig en perfect afgerond en ik huil niet snel bij boeken, maar dit boek heeft me volledig vastgepakt en toen ik er klaar mee was, brak mijn hart ook. Iedereen vergeet Addie LaRue, maar ik zou willen dat ik elke keer dit boek kon vergeten zodat ik hem opnieuw kon lezen en opnieuw verrast kon worden. Dit boek is van begin tot einde een parel, een uniek boek en ik denk niet dat ik dit verhaal snel los zal kunnen laten. Ik kan dit boek aan iedereen adviseren. Dit boek is inderdaad genre-overstijgend en maakt hem daarom voor zo veel mensen het perfecte boek om te lezen.
10/10
Ik heb dit boek ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie.
Jude is erin geslaagd om Cardan, de koning van Elfhame, aan haar wil te onderwerpen. Voor een jaar en een dag is hij slechts een marionet, terwijl Jude over zijn koninkrijk heerst. Meer dan ooit moet ze het hoofd bieden aan hofintriges, wisselende bondgenootschappen en aan de slinkse Cardan, die tot alles in staat is om zijn macht terug te krijgen.
Dan slaat het verraad toe, dichterbij dan Jude had kunnen vermoeden. Als ze zichzelf en haar familie in leven wil houden, zal ze de verrader moeten ontmaskeren en haar gevoelens voor Cardan in bedwang moeten houden. Terwijl Jude al haar sluwheid inzet om te overleven, tikken haar dagen op de troon onverbiddelijk voorbij.
Net als het vorige deel is ook deze editie weer uitgevoerd in een prachtige editie met artwork, zilveren edges en een toffe brief van Holly Black zelf. Dit pareltje staat weer prachtig in de kast! Maar een boek kan er nog zo tof uitzien, als de inhoud niks is, voelt het toch een beetje dubbel. Gelukkig is dit boek FANTASTISCH.
Jude is in een situatie waar ze constant achterom moet kijken of er niemand is die haar probeert een mes in de rug te steken. Toen ze de deal maakte met Cardan, dacht ze dat het allemaal wel goed zou komen. Maar nu, maanden later, komt et einde veel te snel in zicht en gaat er een hele hoop mis. Toch blijft ze haar vrouwtje staan. Ik ben dol op haar. Jude is een enorm complex personage die, als puntje bij paaltje komt, zichzelf altijd op de eerste plek zet. Hier kan ik alleen maar van genieten. Jude is een powerhouse en niet bang is om verder te gaan waar anderen stil blijven staan.
Ook Cardan is weer genieten in dit boek. Aan de ene kant is hij woedend over wat Jude hem heeft aangedaan, maar hij begint er steeds meer van te genieten, iets wat Jude niet verwacht had. Hij blijft, op zijn eigen…charmante manier proberen om toenadering te zoeken naar Jude, maar dit gaat allesbehalve goed. Hoewel je denkt hem volledig door te hebben, laat hij in een fantastische plottwist zien dat je Faeries nooit helemaal door kunt hebben.
Een ander personage dat ik in dit boek ontzettend interessant vond, was Nicasia. In deel 1 was het toch maar een irritant kind dat in de weg zit, maar in dit deel leer je veel meer over haar kennen en de onderwaterwereld waar ze vandaan komt, iets wat een belangrijk onderdeel in dit boek vormt. En wat is dit prachtig uitgelegd. Hoe morbide die onderwaterwereld ook is, ik zou er met veel plezier naartoe gaan. Nicasia word toch echt een personage waarvan je gaat houden om haar te haten en ik vind het geweldig.
Door het hele boek heen voel je dat je ergens naartoe werkt. Op sommige momenten wordt het hierdoor wat langdradig, maar wanneer je eenmaal op het punt bent, kun je niet anders zeggen, dan dat het volledig waard was. Door het hele boek zit je op het puntje van je stoel en kun je niet wachten wat het volgende is wat er gaat gebeuren. En toch zie je het totaal niet aankomen. Ik genoot nog meer van dit boek dan van deel 1. De intriges, de plottwists, de personages, wat een fantastisch boek. Ik kan niet wachten wat deel 3 gaat brengen!
9/10
Geschreven door Holly Black
Uitgegeven door Boekerij
Toen Jude zeven was, kwam er een vreemde man langs: een man met gekke kleren, puntige oren en een donderstem. Voor Jude wist wat er gebeurde, haalde hij een zwaard tevoorschijn en vermoordde daarmee haar ouders. Jude en haar zusjes moesten met hem mee, ver weg naar het elfenland Elfhame. Tien jaar later is Jude een opstandige jonge vrouw. Ze heeft het zwaar in Elfhame: ze wordt gediscrimineerd om haar menselijke afkomst en soms zelfs bedreigd. De arrogante prins Cardan is het ergst van allemaal, dus waarom krijgt ze het altijd zo warm als hij in de buurt is? Het tij keert als Jude door Cardans broer, kroonprins Dain, wordt ingeschakeld als spion. Naarmate haar spionnentraining vordert, krijgt ze meer zelfvertrouwen en maakt ze nieuwe vrienden. Eindelijk lijkt ze haar plek te hebben gevonden. Maar in Elfhame is niets wat het lijkt, en wie hoog vliegt, kan diep vallen…
Ik ben verliefd op deze serie. Al zeker twee jaar. Ik heb het eerste deel ooit in Engeland gekocht en ik was meteen verkocht. Maar toen ik hoorde dat hij vertaald werd, was ik zo blij, het boek is het zo waard. Maar ik had echt niet verwacht dat hij zo mooi zou worden! De prachtige gouden randen, de hidden cover en vooral de prachtige illustraties. Ik ben verkocht. Maar genoeg over het uiterlijk.
Dit boek is van begin tot einde een rollercoaster. In een doolhof. Elke keer dat je denkt dat het verhaal een bepaalde richting in gaat, blijkt het uiteindelijk weer niet te kloppen en ga je een onverwachte zijlijn in die je niet eens zag aankomen. En dit gaat door tot de laatste pagina’s. Het is niet vaak dat ik nog verrast word, maar dit boek heeft me constant op het verkeerde been gezet.
Ik heb een flinke girl crush op Jude. Ze is badass, slim, stoer, ontzettend onsubtiel en ik vind het heerlijk. Ze is fantastisch. Ik hou van hoofdpersonages die hun nadelen tot een voordeel omvormen, zonder dat ze ineens allemaal speciale krachten krijgen. Jude werkt hard om haar doelen te bereiken en is niet bang om er slachtoffers voor te maken.
Ik lees regelmatig boeken zowel in het Engels als Nederlands, en er zijn wel wat momenten waarop ik een beetje hik tegen de vertalingen, maar bij dit boek had ik dat totaal niet. De vertaler heeft perfect de tone of voice overgenomen die hoorde bij dit boek en alles zo mooi geschreven. Hier kon ik dan ook erg van genieten.
Ik heb ontzettend genoten van dit boek en ben Boekerij dan ook erg dankbaar om ambassadeur te zijn van deze serie. Ik vind het zo heerlijk als boeken me verrassen en er badass personages in voorkomen. En al helemaal als zulke fantastische verhalen ook nog eens in een wonderschoon jasje zijn gestopt. Ik kan nou al niet wachten om de volgende delen te bewonderen, maar daar moeten we nog even geduld voor hebben. Maar deze prachtige serie is dat zeer zeker waard!
8/10
Bryce Quinlan geniet met volle teugen van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar dan worden er meerdere gruwelijke moorden gepleegd en stort haar leven volledig in. Twee jaar later doet ze alles om zich zoveel mogelijk af te leiden. Maar wanneer de moorden weer beginnen, wordt Bryce gedwongen samen met de gevallen engel Hunt Athalar op zoek te gaan naar wie of wat de boel op zijn kop zet. De vraag is, is de waarheid de consequenties waard…?
Ik kon niet wáchten om dit boek te lezen. Ik ben erg fan van de boeken van Sarah J. Maas, maar regelmatig zijn haar eerste delen niet altijd even sterk in mijn mening. Dus ik was benieuwd hoe dit zou zijn met haar eerste adult verhaal. Dus ik dompelde me volledig onder in dit verhaal, wat ook niet moeilijk was met 936 pagina’s…
Lees de rest van mijn recensie hier op Fantasywereld.
