Geschreven door V.E. Schwab
uitgegeven door Best of Fantasy
Er zijn een paar dingen die de tienjarige Olivia zeker weet: ze heeft geen familie, geen stem en één groot geheim. Als ze kon praten, zou ze het vooral willen hebben over de ouders die ze nooit heeft gehad, en hoe ‘anders’ ze zich voelt dan de andere meisjes in het weeshuis. Maar zelfs mét een stem zou Olivia zwijgen over de schimmen en wezens die alleen zij kan zien. Het enige wat haar leven draaglijk maakt, is het dagboek van haar verdwenen moeder, Grace. Ze brengt haar dagen door met het ontcijferen van haar moeders laatste boodschap, maar het lijken wel de woorden van een vrouw die haar grip op de werkelijkheid aan het verliezen is. De laatste zin luidt: ‘Alles komt goed, Olivia, zolang je maar wegblijft van Gallant.’
Dan ontvangt het weeshuis een brief van Olivia’s oom, die haar uitnodigt om zich te herenigen met de rest van haar familie op zijn immense landgoed. Het enige probleem? Het is precies de plek waar haar moeder haar tegen wilde beschermen: Gallant. Maar wat kan er nou zo erg zijn aan een huis? Natuurlijk zal Olivia gaan, vastbesloten om meer over haar verloren familie en haar moeder te weten te komen. Maar elke familie heeft een duistere kant; zo ook de bewoners van Gallant.
Dit boek is een van de nieuwste pareltje dat is uitgekomen bij Best of Fantasy en ziet er weer fantastisch uit! De cover, de artwork, de stenciled edges, hij is gewoonweg prachtig! Daarbij is het ook geen dik boek, wat ik ook wel fijn vond, al helemaal omdat het een standalone is. Dus ik begon de reis van dit boek dan ook met veel plezier.
Olivia is een personage dat overduidelijk is gemaakt door V.E. Schwab. Ze is uniek, met ontzettend veel lagen. Ze komt totaal niet over als een jong meisje, maar ook weer wel. Het boek had geen kinderlijke vibe, maar was tegelijkertijd ook overtuigend met een jong hoofd personage.
Het verhaal is fantastisch. Het is niet de eerste keer dat we gelezen of gekeken hebben naar gespiegelde werelden die ieder anders zijn, maar toch geeft V.E. Schwab er een frisse, nieuwe draai aan. Over elke pagina is, net als bij Addie LaRue, goed over nagedacht. Het verschil tussen tekst en beeld, maar ook weer de overeenkomsten die je, hoe verder je in het verhaal komt, steeds beter kunt begrijpen. Ik geniet er ook enorm van hoe ze het verhaal zo heeft geschreven dat precies in het midden het dagboek aan bod komt en zo veel meer duidelijkheid geeft.
De personages naast Olivia zijn wel interessant, maar niet enorm. Matthew krijgt wel een wat diepere laag hoe verder je in het boek komt, maar hij had makkelijk vervangen kunnen worden door een totaal ander personage. Ook Hannah en Edgar voelen meer als opvul personages dan dat ze echt een toegevoegde waarde hebben. Dit vond ik wel jammer, maar ook wel weer logisch, omdat de focus wel duidelijk op Olivia ligt.
Het verhaal is spannend en houd je op het puntje van je stoel. Ik had op een bepaald moment het gevoel dat ik doorhad waar het heen ging, maar dit bleek later niet zo te zijn. Normaal vind ik het leuk om verrast te worden, maar helaas was dat niet het geval, het was juist teleurstellend. Je bouwt het hele boek naar een climax toe en wanneer je denkt, yes! Dit is het! wordt het juist enorm snel afgesloten. Dit vond ik erg jammer. Het voelde voor mij persoonlijk als afgeraffeld en dat terwijl er zo veel elementen waren die wezen naar een ontzettend tof einde. Ik zag dit boek makkelijk één van mijn favorieten worden van dit jaar, maar dat heeft het einde voor mij helaas wel verpest. Mijn verwachtingen waren enorm hoog na Addie en helaas heeft dit boek dat niet waargemaakt.
Dit boek is prachtig met het potentieel om een fantastisch boek te zijn. Dit was het voor 2/3 van het verhaal wel, maar wanneer je dicht bij het einde komt, voelt het alsof het boek snel afgesloten moest worden en dat er daarom werd gekozen voor het makkelijkste einde. Mocht je nou benieuwd zijn naar hoe ik het einde voor me zag, klik dan de spoiler hieronder open!
Als je houdt van een duister verhaal dat ontzettend goed geschreven is, dan is dit echt wel iets voor jou. Hopelijk kun je dan beter door het einde heen kijken dan ik dat kon.
7/10
Ik heb dus zelf ander einde beschreven hieronder, hoe ik het graag anders had gezien. Ben benieuwd hoe jullie hierin staan!
De eerste keer dat Olivia op de ‘omgekeerde’ Gallant arriveert, voelt ze zich veel meer thuis. Dit komt natuurlijk doordat haar vader daar deel van was. Ze heeft magische krachten om dieren en planten weer tot leven te wekken daar. Ze kan zelfs de schaduwen van de ‘Dood’ overnemen. Dit gaf mij meteen het gevoel dat Olivia thuis hoort in de omgekeerde Gallant.
In het originele einde wordt de Dood teruggedreven, is Matthew dood en neemt Olivia zijn werk over. Wat eigenlijk betekent dat er niets is verandert, alleen dat er een vervanging is voor de originele Prior. Dat vond ik een vreemde keuze voor einde.
Ik had het juist mooi gevonden als Olivia om de Dood te verslaan de baas wordt van de omgekeerde Gallant. Dat de enige manier is om hem te verslaan is om zijn plek over te nemen. En dan kan ze de omgekeerde Gallant nieuw leven in blazen en daar wonen. Ze zou alleen zijn en dat wil ze natuurlijk niet, maar Matthew zou nog aan de andere kant zijn en ze zouden samen kunnen leven als de leiders van beide gronden. Er is een bepaald moment waarop Olivia zegt dat ze heeft besloten nooit dood te gaan. Hoe mooi zou het dan zijn dat zij daar voor altijd leeft.
En misschien wordt ze juist na een bepaalde tijd wel gek en duister, waardoor het verhaal opnieuw begint, maar dan met haar als slechterik. Ik snap dat dat nog wel vergezocht is, maar ik had iets in die trant een heel stuk interessanter gevonden dan: ‘de dood is vrij, maar is wel echt binnen een pagina weer teruggedrongen naar de omgekeerde Gallant en alles begint weer opnieuw, maar in plaats van Matthew is het Olivia. Hoe denken jullie hierover?
