Tagarchief harper collins

Recensie De Ijzerraaf

Geschreven door: Julie Kagawa
Gepubliceerd door: Harper Collins Holland

Robin Goodfellow. Puck. Gehate en geliefde schelm, grappenmaker, raaf… en de rechterhand en nar van koning Oberon uit Een Midzomernachtdroom. Er doen de wildste verhalen over hem de ronde, maar in De IJzerraaf vertelt hij eindelijk zijn eigen verhaal.

Er is iets gaande in Nimmernimmer. Puck hoort de geruchten voor het eerst op de goblinmarkt, waar een oude vriend zijn hulp inroept. Wanneer hij erachter komt wat er door de onverschilligheid van de mensen ten opzichte van de natuur is wakker gemaakt, weet hij dat hij onmiddellijk in actie moet komen. Samen met oude en nieuwe vrienden neemt hij het op tegen een vijand die zo machtig is, dat die al het leven in de sterfelijke én onsterfelijke wereld bedreigt…

Julie Kagawa weet heel duidelijk wat haar volgers willen, want daar is het boek eindelijk, volledig gewijd aan onze favoriete personage van de Iron Fey serie. Waar ik in die serie nog een beetje mijn interesse moest vinden in Meghan, was ik instant dol op Robin Goodfellow. Of zullen we hem voor nu toch maar Puck noemen… Wat een vervelend, hilarisch rotjoch is dat. Dus toen ik hoorde dat er een boek ging komen vanuit hem, wist ik dat ik deze moest lezen.

Iets wat me erg aansprak in dit boek, was dat we juist ook glimpsen van Robin Goodfellow kregen te zien. De persoon van alle geruchten en verhalen waar hij zich allesbehalve goed gedroeg. Dit waren de stukken die ik zelf het meest interessant vond om te lezen. Je weet van de vorige boeken toch wel dat Puck vooral goed is, maar dat dat niet altijd zo is geweest. Toch had dit naar mijn mening nog wat meer aangedrukt mogen worden. Ik had graag een paar van zijn echt slechte acties willen zien.

In dit boek komen ook een aantal nieuwe personages voor, zoals Nyx. Persoonlijk vond ik haar een leuk karakter, maar niet zo noodzakelijk. Het voelde er meer een beetje in geduwd voor romantiek. Ik vond haar achtergrond daarentegen wel erg interessant, dus ik hoop dat we in een vervolg hier meer op in gaan en ze wat meer diepgang krijgt dan ze nu heeft.

Wat natuurlijk altijd weer genieten was, waren de oude karakters die terugkomen. Iedereen die de Iron Fey boeken heeft gelezen, zal op een bepaald moment Meghan (en natuurlijk net zo goed Ash) gemist hebben en deze kwamen dan ook duidelijk erin terug. Ook hun zoon kwam naar voren en ik denk dat daar nog wel veel ruimte ligt voor karakter groei. Ik hoop hem zeker in de volgende delen te zien. Toch hoop ik bij het vervolg dat er toch nog meer Puck is (en Robin Goodfellow), want dat is toch wat we allemaal willen.

De ‘Big Bad’ van deze serie begon ontzettend interessant. De manier dat deze effect heeft op alle wezens, was heel erg spannend. Er zijn best wel een aantal scenes waar ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten! Toch, toen puntje bij paaltje komt, en je naar de climax ging waar je op hoopte, liep deze toch wel een beetje met een sisser af. Ik denk dat dit ook wel een beetje opzettelijk is gedaan door Julie Kagawa, aangezien het al snel duidelijk is dat het ‘probleem’ nog niet is opgelost en er nog iets veel ergers aankomt. Hierdoor ben ik ontzettend benieuwd naar het volgende deel!

Over het algemeen was dit boek vermakelijk, vooral als nostalgie voor de serie waar we allemaal zo veel van houden. Maar er was zeker ruimte voor meer. Gelukkig heeft Julie Kagawa het me interessant genoeg gemaakt om te geloven dat dit in het vervolgdeel ook wel gaat komen! Als je een groot fan bent van de Iron Fey serie is dit zeker een aanrader, al is het maar om je geliefde personages terug te zien. Nu kijk ik ernaar uit om de nieuwe karakters meer te zien groeien. En Puck. Altijd meer Puck.

1