Tagarchief het onzichtbare leven van addie larue

Recensie Het onzichtbare leven van Addie LaRue

Geschreven door V.E. Schwab
Uitgegeven door Boekerij

Als Adeline LaRue wordt uitgehuwelijkt, smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit.
Ontheemd en alleen begint Addie aan een betoverend avontuur dat eeuwen en continenten omspant. Van de achttiende-eeuwse salons van Parijs tot de straten van het moderne New York: Addie leert overal overleven. Maar terwijl haar tijdgenoten de geschiedenisboeken in gaan, blijft Addie onopgemerkt bestaan. Dag na dag, jaar na jaar.
Tot ze op een dag een boekhandel in stapt en iemand haar voor het eerst in driehonderd jaar herkent…

Toen ik dit boek voor de eerste keer zag, was ik al meteen geïntrigeerd. Ik vind V.E. Schwab een fantastische schrijfster, maar dit was totaal anders dan alles wat ik tot nu toe van haar heb gelezen. Maar het verhaal klonk erg interessant. Ik was wel een beetje huiverig, omdat het nogal een flink boek is. Toch had ik van veel mensen al gehoord dat hij echt fantastisch was, dus toen Boekerij aan mij vroeg of ik dit boek wilde recenseren, kon ik dit niet laten gaan. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

Dit boek leest zo ontzettend fijn. Dat was het eerste wat me opviel. Elk woord is over nagedacht en kleine dingen die op het begin voorkomen en niet echt een belangrijk onderdeel lijken te zijn, komen later toch weer opduiken. Door het hele boek heen schiet je van de jaren 1700 naar de tegenwoordige tijd, in 2014. Je zou denken, dit wordt na een tijdje irritant, maar dat is totaal niet zo. Want je wil zo graag weten wat er allemaal in het verleden is gebeurt, maar daarbij wil je ook weten wat er gebeurt met Addie in 2014, wanneer alles verandert. Hierdoor loopt het heerlijk in elkaar over.

Maar er is één ding waardoor dit boek zo ontzettend goed is. En dat is Addie LaRue. Wauw. Wat een complex, intrigerend, bizar en prachtig personage is Addie. Van een jong meisje in 1700 dat een deal maakt die allesbehalve verstandig, maar wel logisch is, tot ze een vrouw in 2014 is die zelfstandig en hardvochtig is, met een hart die keer op keer gebroken is. Elk ding dat ze meemaakt, bouwt aan haar karakter. Ze is geen perfect personage. Ze is niet volledig goed, maar ook zeker niet slecht. Ze is zo echt, zelfs al kan ze niet echt zijn, aangezien ze 300 jaar oud is. Ze is zonder twijfel één van de meest gelaagde personages waar ik ooit over heb gelezen. Je hart breekt elke keer wanneer mensen haar vergeten, maar ze blijft voor zichzelf vechten en daardoor wordt je zelf steeds weer verliefd op haar.

Dit boek is ook zeker een goede keuze voor mensen die houden van kunst en geschiedenis. Belangrijke gebeurtenissen zitten er heel netjes in verwerkt, zonder dat het een bom aan informatie wordt. Het boek is daarbij opgedeeld in verschillende delen, en elk deel start met een kunstwerk. Elk kunstwerk heeft te maken met het volgende gedeelte van het boek. Dat maakt dat dit geen overkill aan informatie is, maar je wel meer leert over dingen die door de jaren heen, toch weer een beetje vergeten zijn.

De relatie tussen Addie en Luc vond ik zo interessant. Deze is constant veranderende, haat en liefde volledig door elkaar geweven. Dit vond ik zelf een stuk fascinerender dan de liefde tussen Henry en Addie. Henry is zeker een interessant personage. V.E. Schwab heeft ontzettend goed uitgelegd hoe iemand dealt met hoogsensitiviteit. Hij voelt ontzettend veel, vooral wanneer het niet goed gaat. Maar naast dat, vond ik Henry zelf niet echt heel boeiend.

Wat ik wel even wil benoemen is hoe normaal V.E. Schwab over seksualiteiten praat en dat is ZO. FIJN. Dit had ze ook al in andere boeken van haar, maar ik vond het zo prettig lezen dat Addie, (dit is wat ik denk, dit wordt niet benoemd in het boek) panseksueel is. Ze wordt verliefd op een persoonlijkheid en ze heeft echt wel duidelijke voorkeuren (hallo zwarte krullen), maar ze krijgt regelmatig gevoelens voor creatieve zielen, hoewel hier ook wel een egoïstische reden bij zit, die ik niet ga benoemen. Maar het maakt haar niet uit of het een man of vrouw is. Dit is bij Henry ook het geval. Hij heeft een duidelijke voorkeur voor vrouwen, maar heeft ook gevoelens voor mannen en dit wordt op zo’n normale manier in dit boek verwerkt en dat vind ik zelf echt heel goed en daar mogen veel schrijvers een voorbeeld aan nemen.

Dit boek gaat over liefde, over offers brengen voor jezelf en voor anderen, over geschiedenis, over kunst en over Addie, een van de mooiste personages ooit beschreven. Dit boek is in één deel prachtig en perfect afgerond en ik huil niet snel bij boeken, maar dit boek heeft me volledig vastgepakt en toen ik er klaar mee was, brak mijn hart ook. Iedereen vergeet Addie LaRue, maar ik zou willen dat ik elke keer dit boek kon vergeten zodat ik hem opnieuw kon lezen en opnieuw verrast kon worden. Dit boek is van begin tot einde een parel, een uniek boek en ik denk niet dat ik dit verhaal snel los zal kunnen laten. Ik kan dit boek aan iedereen adviseren. Dit boek is inderdaad genre-overstijgend en maakt hem daarom voor zo veel mensen het perfecte boek om te lezen.

10/10

Ik heb dit boek ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie.

1