Tagarchief word volwassen eve brown

Recensie Word Volwassen, Eve Brown

‘Word volwassen, Eve Brown’ van Talia Hibbert gaat over Eve, de wildste van de drie zussen Brown. Hoe ze ook haar best doet om alles goed te doen, het gaat altijd mis. Wanneer ze een dure bruiloft van iemand verpest, wordt het haar ouders te veel. Tijd dat Eve volwassen wordt! Ze solliciteert bij de bed & breakfast van Jacob Wayne, maar hij ziet dat niet zitten. Totdat Eve hem aanrijdt met haar auto en hij zijn arm breekt. Binnen no time is Eve zijn leven binnengedrongen. Hoe meer tijd ze met elkaar spenderen, hoe dichter ze naar elkaar toe groeien.

Ik heb enorm genoten van zowel deel 1 als deel 2 van de Brown Sisters serie. Één van de redenen waarom ik zo fan ben van deze serie, is omdat de personages zo realistisch geportretteerd worden. Vaak heb je in romance boeken dat je een vrouw hebt met problemen en de perfecte man die haar komt redden, maar in deze boeken zijn beide personages flawed en hebben ze niet-typische problemen. Bijvoorbeeld Red, in deel één , werd fysiek en geestelijk mishandeld door zijn ex. Iets wat je in verhalen vaak bij vrouwen ziet gebeuren, maar niet specifiek bij mannen. Ik keek er dan ook naar uit om te zien wat Talia met dit deel zou doen, vooral omdat er ook een autisme aspect in zit, iets waar ik zelf graag meer aandacht voor zie. 

Op het begin vond ik Eve ontzettend irritant. Ze geeft snel op en ziet niet de consequenties van haar ouders, aangezien haar ouders toch wel altijd een valnet voor haar hebben. Maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je begrijpt hoe haar persoonlijkheid is ontstaan en gaat ze een enorme groei door. En dit is zeker wel deels dankzij Jacob, maar vooral doordat ze leert weer op zichzelf te vertrouwen. Van de drie Brown sisters is Eve zonder twijfel degene die het meest groeit door het verhaal heen, iets wat ik altijd enorm belangrijk vind in boeken. Ik heb Eve daardoor ook zeker in mijn hart gesloten en weet zeker dat ik – als ze een echt persoon was geweest – het enorm goed met haar had kunnen vinden. 

Jacob was precies wat ik van Talia had gehoopt dat hij zou zijn. Al vroeg in het verhaal wordt er vermeld dat hij autisme heeft, en helaas heb ik al meerdere keren gelezen in boeken dat een personage (vaak een bij personage) autisme had en dat dit de hoofdpersoon natuurlijk heel erg in de weg zat, een verhaallijn die ik echt bloedirritant vind. Gelukkig (en tegelijkertijd als verwacht) is Jacob totaal niet zo geschreven. Autisme betekent namelijk helemaal niet dat iemand ineens incompetent is, vaak kan het ook nog eens het exact tegenovergestelde zijn, namelijk. Jacob is een heerlijk koppig persoon met zijn eigen Bed en Breakfast die totaal niet kan koken, maar wel ontzettend goed is in het netjes onderhouden van de business. Op het begin dacht ik echt, hoe kunnen deze twee personen in hemelsnaam goed samen werken, maar Jacob brengt het efficiënte en de liefde door zijn werk heel netjes en precies te doen en Eve is daarentegen vooral heel warm en liefdevol en legt de focus op de ervaring goed maken voor de gasten. 

Het verhaal begint als een goede enemies to lovers/ grumpy x sunshine en als er een trope is waar ik goed op ga, is het dat wel. Hoe goed de verloop gaat van tegen elkaar bikkelen uit irritatie tot juist bikkelen tegen elkaar uit liefde is ontzettend soepel. Ik heb alweer bij een aantal scenes hardop gelachen, wat voor mij automatisch al een pluspunt is. Een aspect waarvan ik vermoed dat mensen er tegenaan kunnen vallen, is dat ze ontzettend snel van elkaar leuk vinden naar houden van gaan. Ik kan dit enigszins begrijpen, want het is inderdaad wel snel, maar zowel Jacob als Eve denkt hier uitgebreid over na, of dit niet een aspect is van de chemie tussen de lakens, of dat het daadwerkelijk zo is. Ik ben zelf iemand die in een gelijkende situatie heeft gezeten. Ik heb na nog geen 2 maanden al gezegd dat ik van mijn partner hield, en toen hadden we elkaar pas 5 keer in het echt gezien. Soms weet je het gewoon en ik vind dat dat hierin goed uitgelegd is en duidelijk gemaakt is dat dit geen whirlwind romance is, maar écht. 

Natuurlijk heeft elk boek van Talia een beetje hetzelfde draaiboek. Twee personages waar eerst een soort probleem tussen is, ze groeien naar elkaar toe, ze worden verliefd, er komt een dramatische climax en daarna wordt het opgelost. De climax is een element dat ik altijd erg interessant vindt, en ik merkte in de vorige delen dat deze soms nogal erg makkelijk zijn. In dit geval was dat ook wel een beetje, maar vond ik het wel beter uitgewerkt. Ik zal geen details geven, want spoilers, maar ik vond de beredenering van Jacob wel erg logisch, wetende hoe zijn jeugd in elkaar zit en hoe mensen vaak met hem om zijn gegaan. Er was geen enkel moment dat ik dacht, o jee, dit komt echt niet meer goed, maar vond hem wel goed beredeneerd. 

Ik moet eerlijk toegeven dat ik de romantische scene na de climax net iets té veel van het goede vond. Romantisch oké, maar dit voelde voor mij net een beetje te overdreven. Zowel deel één als twee had een specifieke romantische liefdesuiting scene, maar deze duurde me denk ik net iets te lang. Dit is wel echt persoonlijke smaak, maar aangezien ik dit bij de eerste twee delen helemaal niet zo had, wilde ik het toch wel benoemen, omdat ik me afvroeg of jullie mogelijk hetzelfde hadden. 

Ik vond dit laatste deel in de Brown sisters een ontzettend goede afsluiter van deze topserie. Ik denk ook dat drie precies het juiste aantal hiervoor was. Eve en Jacob zijn een duidelijk voorbeeld van een koppel dat in basis heel anders is, maar elkaar daardoor juist heel goed aanvullen. Ik heb weer een hoop afgelachen en ben blij dat Talia Hibbert een autistisch personage op de juiste manier heeft verwerkt. Zeker een aanrader voor de romance liefhebbers, met op momenten wat meer diepgang. 

9/10

1