Er zijn een aantal mensen die zich afvragen wat mijn tatoeages nu eigenlijk betekenen en ik dat leg ik met plezier graag aan jullie uit.
Mijn allereerste tatoeage heb ik jaren geleden gezet en is geïnspireerd op Alice in Wonderland. Iedereen die mij goed kent, weet dat ik een enorme fan ben van Wonderland. Ik vind het bizarre er zo tof aan en vind het ook heerlijk hoe verschillende schrijvers er weer iets totaal anders van maken. Het basis idee blijft altijd hetzelfde, maar Wonderland is een wereld zonder grenzen, en geeft veel creatieve vrijheid en dat heeft me altijd enorm aangetrokken.
Op 10 april hadden Joost en ik het nog over matching tatoeages. Dit wilde we al jaren, we kwamen er alleen nog niet over uit wat dan precies. Een puzzelstukje vond hij te cliché (snapte ik ook wel), maar ook Link en Zelda zetten kwam er niet doorheen (snapte ik niet ;)) En ineens kwam dit onderwerp weer op. Ik had aangegeven bij Joost van weet je, dan besluit jij het maar. En toen kwam hij met het idee van een rog en ik was meteen verkocht.
Al jaren vind ik roggen ontzettend leuk. Zo gracieus aan de bovenkant, maar derpy aan de onderkant. Joost wist dit, waardoor we vaak samen naar dierentuinen en aquaria gingen. En ook hij werd er helemaal dol op. We besloten ook elke keer een rog knuffel te kopen als we bij een aquarium waren geweest. Rare figuren dat we zijn, hebben deze ook allen een naam. Onze hoofdrog, waar het allemaal mee begon, heet Lub, en we hebben nog een Libby, een Lubina, Lubster en meer. Natuurlijk ligt één van deze ook bij hem in het graf. Dus toen hij met het idee aankwam om een rog te zetten, wist ik dat ik dit meteen wilde doen. 3 dagen later is hij overleden.
Ik heb toen de tattoo studio Tattoo Garden een berichtje gestuurd. Ik had al een afspraak bij hen staan voor juli. Ik ging er niet vanuit dat de tatoeërster waar ik groot fan van was daar tijd voor zou hebben, want ik wist dat ze tot zeker augustus volgeboekt zat, maar ineens was er de dag na de begrafenis om 10 uur s’ochtends een plek vrij gekomen. Dat vond ik heel speciaal. Als een soort teken van Joost dat dit een goede zet was. Samen met één van mijn beste vriendinnen @AcourtofImagination ben ik daarnaar toegegaan en ben ik nu een prachtige tatoeage rijker.
Wat ook heel speciaal was. Toen ik getatoeerd werd, kwam er een vrouw bij ons staan vol met tekst tattooeages. Maar er was er één die heel erg opviel, omdat hij veel feller was dan de rest. En de tekst was: DRINK WATER. Nou zou je denken, ok. Maar Joost zat altijd achter me aan dat ik meer moest drinken. En ook, bij elk klein kwaaltje die ik had, zat hij van, ja je moet meer water drinken. Joost zou nooit zijn aanwezigheid tonen met een vlinder of iets dergelijks, maar zo’n passief agressieve boodschap van ‘zelfs al ben ik er niet meer, je moet nog steeds meer water drinken!’ paste perfect bij hem, dus ik vond dat wel ontzettend mooi.
Daarnaast heb ik nog een andere tattoo gezet, namelijk de tekst ‘hope;’. Dit idee kwam ineens in mijn hoofd op en heb ik toen in een week tijd laten zetten. Joost zijn favoriete boek was natuurlijk de Appeltaart van Hoop. En ook na de begrafenis hoorde we zoveel mooie, hoopvolle dingen. Het woordje Hoop bleef hierdoor heel erg hangen.
Ik heb deze laten zetten met het idee van, soms is het moeilijk om hoop te houden, maar deze herinnert me eraan dat ik dit moet blijven doen. de ; is met het idee van, officieel is ons verhaal gestopt, maar hij is niet voorbij. Ik zal hem altijd in alles met me meedragen en ik weet zeker dat ik hem ooit weer ga zien.
Een week geleden heb ik deze laten zetten. Deze stond al jaren op de planning, maar is door alles wat er is gebeurt alleen maar meer passend geworden. Het is een Sarah J. Maas geïnspireerde tatoeage, maar het belangrijkste onderdeel eraan is toch wel de tekst. ‘You do not yield’ is ten eerste een zin die zowel in Throne of Glass als ACOTAR voorkomt en beiden in ontzettend heftige situaties voor mijn geliefde karakters.
Deze zin heeft geen perfecte Nederlandse vertaling, maar waar het eigenlijk op neer komt, dat met alle heftige dingen die zijn gebeurd, ik daar niet aan onderdoor mag gaan. Ik mag het niet opgeven. Dat is onacceptabel, zelfs al zijn er heel veel dagen dat ik niets anders wil dan dat. Ik weet dat Joost dat ook echt niet zou accepteren. Dus zelfs al is het moeilijk, ik blijf elke dag uit bed komen, werken en proberen te overleven. Mogelijk wordt dat ooit weer leven, maar dat zien we tegen die tijd wel.
De exacte SJM elementen van deze tatoeage leg ik binnenkort in een aparte blog uit. Ik ben benieuwd welke jullie al herkennen!
