Zelfgeworven opdracht

Zelfgeworven opdracht

Naast de vaste opdrachten bij de Advanced Course Copywriting moesten we ook zelf een opdrachtgever werven waarvoor we een artikel moesten schrijven. Ik besloot te gaan voor Fantasywereld, een online platform voor alle fans van elke vorm van Fantasy. Mijn opdracht was om een, op bronnen gebaseerd, artikel te schrijven over de nostalgische opmars die steeds meer voorkomt op de tv en in de bioscoop. Hieronder leest u mijn versie hierop.

De populariteit van nostalgie


Een nostalgische opmars, is er überhaupt een geek die daar niet blij van wordt? Films waar we vroeger zo van genoten hebben zoals Jumanji, Ghostbusters en Jurassic Park krijgen nieuwe delen of worden in een nieuw, meer flitsend jasje gestoken, Disneyfilms worden geCGI’d en filmfranchises die al jaren bezig zijn, zoals Star Wars en Batman, blijven nog steeds met veel succes nieuwe films uitbrengen. Maar ook series zoals Stranger Things, die hun verhaallijn in de jaren 80 hebben, nemen de wereld over. Maar wat is exact de reden waarom deze nostalgische opmars zo populair is? En waarom is dit eigenlijk vooral in de geekculture zo?

Liever zekerheid dan risico
Waarom iets nieuws opzetten, als het oude nog zo goed werkt? Dit is een denkwijze die veel filmstudios hebben. Risico-aversie is momenteel hip bij de filmmakers, vertelt Walt Hickey, popcultuur expert bij het analyseplatform FiveThirtyEight, wat je in dit artikel van ABC news kunt lezen. Veel oude series en films hebben nog een grote achterban met fans. Wanneer er van een van deze franchises een reboot of remake wordt gemaakt, zijn zij ervan tot op zekere hoogte van verzekerd dat de fans naar de bioscoop gaan, of ze het nou goed vinden of niet.

Wie wil er ook leven in de jaren 80?
Het is ook duidelijk waarom juist veel series uit de jaren 80 en 90 onder handen worden genomen. De fans van deze series zijn nu tussen de dertig en de vijftig jaar oud, vertelt ook Dan Hassler-Forest, cultuur- en mediawetenschapper aan de Universiteit Utrecht. Deze fans zullen uit nostalgie de series gaan kijken en hebben bovendien de financiële middelen om films te bezoeken. Ook series zoals Stranger Things werken onder deze doelgroep heel goed, aangezien ze veel van hun eigen jeugd terugzien in series als deze. De marketing rondom series als deze is ook een stuk makkelijker, aangezien mensen er toch zelf al over gaan praten, aangezien het iets is waar ze al bekend mee zijn. Of dat nou positief is of negatief, maakt dan nog niet eens uit, want ze gaan het toch wel kijken.

Soms gaat het goed…
Hoewel nostalgie in deze tijd toch wel erg opvallend naar voren komt, is het iets wat altijd al aanwezig is. Als we alleen al kijken naar Star Wars, zien we dat dat toch steeds weer terugkomt. Het begon in de jaren 70, en kwam toen weer terug eind jaren 90, en nu weer sinds 2015. En zo is het ook met andere films, zoals Batman. Want hoeveel films van hem hebben we nu al gehad in de laatste vijftig jaar? Daarnaast is het ook voortaan heel moeilijk om iets echt unieks te bedenken. Het is ook altijd weer een risico om nieuwe films te maken, aangezien hier dus geen achterban bij is. Daarom hebben veel films die geen reboot of remake zijn, wel elementen van andere series en films, waardoor filmmakers toch weer weten dat er fans gaan zijn.

En soms ook echt niet.
Toch is het niet zo dat een reboot of een remake door nostalgie ook het daadwerkelijke effect heeft waar makers op hopen. De reboot van Baywatch was bijvoorbeeld een echte flop, zowel financieel als in de recensies. In de eerste vijf dagen had Baywatch maar 26 miljoen dollar opgehaald, terwijl  er wel ontzettend veel Baywatch fans zijn. Redenen hiervan zijn niet volledig duidelijk, maar een veel voorkomend kritiekpunt hierop was dat de focus te veel lag op de humor, waar de serie vaak juist ook hele serieuze thema’s verwerkten.  Ook de reboot van Hellboy deed het slecht. Deze haalde maar 12 miljoen op het eerste weekend. De grootste commentaren hierop waren dat de filmmakers veel te veel tijd namen om de achtergrond van Hellboy uit te leggen, in plaats van dit te laten ontdekken door de kijkers. Met deze voorbeelden is het duidelijk dat een film niet onmiddellijk een hit wordt, zelfs al heeft het een grote achterban. Dit kan juist ook een slechte invloed hebben.

Hoe meer, hoe beter
Over het algemeen zijn de reacties op reboots en remakes met een nostalgische achtergrond erg enthousiast. Neem bijvoorbeeld de recente  live action versie van The Lion King, waar ontzettend veel positieve reacties op zijn gekomen. Steven Weintraub, journalist van de website Collidor.com, liet op Twitter weten dat hij nog nooit had meegemaakt dat een publiek zo uit hun dak ging als bij de première van The Lion King. Ook de reacties op Jumanji waren erg positief. Mike Rougeau, entertainmenteditor bij Gamespot, geeft aan dat de film juist zo leuk is omdat het niet te zwaar op nostalgie ligt, op een paar ‘easter eggs’ na die de echte fan zeker kan waarderen.

‘Ga toch weg met je reboots!’
Zelf zitten we bij FantasyWereld met veel plezier Stranger Things te bingen, en kijken we met smart uit naar de volgende Batman. Maar er zijn ook veel mensen in de geekculture die absoluut geen fan zijn van de remakes. Linda Duits, schrijfster en mediaonderzoekster, laat in de podcast Geeky Dingen duidelijk merken dat ze echt geen fan is van remakes. Ze kijkt eerder uit naar nieuwe dingen dan constant maar hetzelfde, in een slechter, meer flitsend jasje. Ook fans van Teenage Mutant Ninja Turtles waren woedend toen Michael Bay besloot het originele verhaal aan te passen. Robbie Rist, die in de eerste live action film van TMNT de stem was van Michelangelo, spreekt van een aanval op de jeugdherinneringen van fans.

Genieten of haten
Aan welke kant van de medaille je ook staat, om de nostalgische opmars kun je niet heen. Zolang het geld blijft opleveren zullen filmstudios kiezen voor de meest veilige projecten. Er staan nog heel wat films en series in de planning die dit alleen maar gaan versterken. Het is nu alleen een kwestie van beslissen of je achteroverleunt en het maar lekker over je heen laat komen, en er zelfs van probeert te genieten, of dat het geen blik waardig gunt. Wij zitten er tenminste alvast klaar voor!